«Kαι κόψονται και κλαύσονται και εις το πυρ το αιώνιον απελεύσονται οι μηδέποτε μετανοήσαντες…» (Aπό τροπάριο της 3ης Κυριακής του Τριωδίου)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Θα θρηνήσουν απαράκλητα και θα απέλθουν αναπόδραστα στην άσβεστη φωτιά του συνειδησιακού -τουλάχιστον- βασανισμού… όσοι παρέμειναν πεισματικά στην ανόητη αλαζονεία… της αμετανοησίας τους!
Η κρυστάλλινη θεολογική ευκρίνεια των Αγίων Πατέρων και Μητέρων της Ορθόδοξης Ανατολής, μας διδάσκει για δύο ‘κατηγορίες’ ανθρώπων που θα εποικήσουν -μετά την Μέλλουσα Παγκόσμια Κρίση- τα αιώνια βασίλεια του Φωτός και του σκότους, αντίστοιχα. Αυτές οι 2 ανθρώπινες ‘κατηγορίες’ δεν είναι οι ‘άγιοι’ και οι ‘αμαρτωλοί’ -όπως κακοσυνηθίσαμε ν’ ακούμε και ν’ αναπαράγουμε- αλλά: οι ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΙ… που θα κληρονομήσουν την ευλογημένη Βασιλεία του Φωτός του Χριστού… και οι ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ… που θα κληρονομήσουν το καταραμένο βασίλειο του σκότους των δαιμόνων…!
Η Μάννα μας-Ορθόδοξη Εκκλησία, ενσυναισθανόμενη την ανθρώπινη αγωνία μας -ως όντων αδυνάτων και πτωτικών- μας διδάσκει παρήγορα ότι: Δεν υπάρχει, για τον Θεό, κανένα ανθρώπινο πάθος αθεράπευτο… παρά μόνον η αλαζονική και πεισματική (δαιμονιώδης) ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ!… Και δεν υπάρχει καμιά ασυγχώρητη αμαρτία… παρά μονάχα η ΑΝΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΗ!… Έτσι, πραγματικά, αφανίζεται κάθε ‘ελαφρυντικό’ για την ‘αιτιολόγηση’ του μετα-νοητικού δισταγμού… που μας κρατάει μακριά από την λύτρωση, όταν συμβεί να περιπέσουμε -από ανθρώπινη αδυναμία- σε λάθη πνευματικά…!
Ένα άλλο σημείο σοβαρού προβληματισμού… και μεγάλης απορίας άξιο, από τις πνευματικές ‘προκλήσεις’ της σημερινής Εορτής -Γ΄ Κυριακής του Τριωδίου- που είναι αφιερωμένη στην (προσδοκωμένη) Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας και την μέλλουσα Παγκόσμια Κρίση… είναι, ότι: ο Δίκαιος Κριτής κατεβάζει κατακόρυφα τον πήχυ της ηθικής αξιολόγησης των ψυχών, συνοψίζοντας σύνολα τα ‘πεπραγμένα’ τους στην διερεύνηση μιας και μόνης αλλά ‘περιεκτικής’ αρετής: της ευσπλαχνίας και συναντιλήψεως… που, τυχόν, θα έχουμε επιδείξει έναντι των αναγκεμένων ομοιοπαθών αδελφών μας!
«Δεύτε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν! Επείνασα γαρ… και εδώκατέ μοι φαγείν· εδίψησα… και εποτίσατέ με· ξένος ήμην… και συνηγάγετέ με· γυμνός… και περιεβάλετέ με· ασθενής… και επεσκέψασθέ με, φυλακισμένος… και ήλθετε πρός με… Εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε…»!
(Ματθ. 25, 34-40)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ορίστε, οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε την ετοιμασμένη για εσάς Βασιλεία! Γιατί, πείνασα… και μου δώσατε να φάω· δίψασα… και μου προσφέρατε να πιω· ήμουν ξένος… και με δεχτήκατε στο σπίτι σας· ήμουν γυμνός… και με ντύσατε· ήμουν ασθενής… και με επισκεφτήκατε· ήμουν φυλακισμένος… και ήλθατε να με παρηγορήσετε! Γιατί, εφόσον το κάνατε σε έναν από τους ασήμαντους αδελφούς μου και συνανθρώπους σας… είναι σαν να το κάνατε σ’ Εμένα τον ίδιο!…
Ομοίως, ο Φιλάνθρωπος αλλά και Δικαιοκρίτης Θεός κατεβάζει, επίσης δραστικά, τον πήχυ της ηθικής αξιολόγησης των ψυχών, στην διερεύνηση μιας και μόνης, κυρίως, αλλά ‘περιεκτικής’ κακίας: της ασπλαχνίας και σκληροκαρδίας… που, τυχόν, θα έχουμε επιδείξει… απέναντι στ’ αναγκεμένα και βασανισμένα αδέλφια μας! Ύψιστο κριτήριο της Μέλλουσας Κρίσης, θα είναι η εγκάρδια ‘στάση’ μας και η έμπρακτη ‘συμπεριφορά’ μας έναντι των συνανθρώπων μας. Η εύσπλαχνη ή άσπλαχνη στάση μας απέναντί τους… θα καθορίσει, τελικά, ποια ‘κληρουχία’ (…) μας περιμένει να κληρονομήσουμε!
«Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Επείνασα γαρ… και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα… και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην και ου συνηγάγετέ με, γυμνός… και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή… και ουκ επεσκέψασθέ με… Εφόσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε…»!
(Ματθ. 25, 41-45)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Φύγετε από μπροστά μου, οι καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά… που ετοιμάστηκε, όχι για εσάς, αλλά για τον υπερήφανο διάβολο και την συμμορία του! Γιατί, πείνασα… και ΔΕΝ μου δώσατε να φάω· δίψασα… και ΔΕΝ μου προσφέρατε να πιω· ήμουν ξένος… και ΔΕΝ με δεχτήκατε στο σπίτι σας· ήμουν γυμνός… και ΔΕΝ με ντύσατε· ήμουν ασθενής… και ΔΕΝ με επισκεφτήκατε· ήμουν φυλακισμένος… και ΔΕΝ ήλθατε να με παρηγορήσετε! Γιατί, εφόσον ΔΕΝ το κάνατε σε έναν από τους ασήμαντους αδελφούς μου και συνανθρώπους σας… είναι σαν να ΜΗΝ το κάνατε και σ’ Εμένα τον ίδιο!…
Η μέλλουσα Κρίση του Θεού, το πιο φοβερό γεγονός (συμβησόμενο) της παγκόσμιας ανθρώπινης ιστορίας, είναι δρομολογημένη «από καταβολής κόσμου» (Ματθ. 25, 34) κι’ αναπόφευκτη· απορρέει δε, από την απόλυτη Δικαιοσύνη του Θεού. Την παρέλευση αυτού του φθαρτού και πληγωμένου από την αμαρτία κόσμου, θα επισφραγίσει η μεγάλη και αδέκαστη Κρίση του Χριστού, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο της ανθρωπότητας στην Νέα Κτίση της Βασιλείας του Θεού. Οι άνθρωποι, ως αυτεξούσια όντα, είμαστε υποψήφιοι: είτε για την Βασιλεία του Φωτός… είτε για το βασίλειο του σκότους… ανάλογα με την δική μας ελεύθερη επιλογή, σε αυτόν τον βίο.
Ένας ΚΑΚΟγηρος…
από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων.
