Είναι ατόπημα μεγάλο… κι’ ας φαντάζει ως ‘μικρή’ παράλειψη, η υποβάθμιση κι’ αποσιώπηση -μέσα στον Πρωτοχρονιάτικο ‘βερμπαλισμό’ μας- της αλήθειας, ότι: μια Δεσποτική [ 1 ] Εκκλησιαστική Εορτή ‘σφραγίζει’ Χριστολογικά την αφετηριακή εκκίνηση του Νέου Έτους! [ 2 ] Όσο κι’ αν το ‘συρρικνώσουμε’ (συνειδητά ή ασυνείδητα) ως γεγονός δήθεν αμελητέο… η αλήθεια είναι άλλη· ότι, η νέα περιστροφική περιδίνηση της Γης γύρω απ᾽ τον Ήλιο, διάρκειας 365 ημερών, αρχίζει από μία Μεγάλη Εκκλησιαστική Εορτή: την ανάμνηση της κατά σάρκα Περιτομής του Θεανθρώπου Χριστού. Ένα γεγονός (η Περιτομή) που, μέσα από την ανείπωτη ταπεινότητά του, αποτελεί επιβεβαίωση της ρεαλιστικής ενσάρκωσης του ταπεινού Θεού μας… κι’ απόδειξη της τέλειας πρόσληψης της ανθρώπινης φύσης από την άπειρη Θεότητά Του!
Η κατά σάρκα Περιτομή του Χριστού (μαζί με την Ονοματοδοσία Του), την 8η ημέρα από την Γέννησή Του, συμπίπτει με την 1η ημέρα του Νέου Ημερολογιακού Έτους. Έτσι, όλο το έτος ‘νοηματοδοτείται’ πνευματικά κι’ ευλογείται προκαταβολικά (αρχίζοντας απ’ την Πρωτοχρονιά)! Γιατί, με την άπειρη συγκατάβαση της δικής Του σαρκικής Περιτομής, ο Θεάνθρωπος Χριστός «περιτέμνει τα βρότεια πταίσματα» [ 3 ], εμπνέοντας και φιλοτιμώντας αγωνιστικά την δική μας πνευματική προσπάθεια κατ’ αυτό το έτος, για μια -κατά δύναμη- περιστολή των εμπαθών μας αδυναμιών… ώστε και η Παναγαθότητά Του, ακολούθως, να «περιέλη το κάλυμμα των παθών ημών…»! [ 4 ]
Ανατολή, λοιπόν, Νέου Έτους… κι’ όλων/όλες οι Ευχές εκφράζουν υψηλές μας προσδοκίες, για μια φετινή χρονιά ‘καλύτερη’ απ’ την περσινή! Ως εναρκτήρια ημέρα του καινούριου χρόνου, η Πρωτοχρονιά εγκαινιάζει μια ‘παρθενική’ χρονική περίοδο, που δεν έχει (ακόμα) προλάβει να ‘μολυνθεί’ απ’ τις παθολογίες της ψυχής μας αλλά και να επιβαρυνθεί απ’ τις δοκιμασίες της ζωής μας. Έτσι, ευχόμαστε κι’ ελπίζουμε… ότι το έτος που μόλις ανέτειλε θα είν’ απαλλαγμένο απ’ όλα τ’ αρνητικά στοιχεία που άφησαν το ‘αποτύπωμά’ τους στην ταλαίπωρη ζωή μας, κατά το έτος που μόλις έδυσε.
Εισοδεύοντας μ’ ενθουσιασμό στο Νέο Έτος… περιμένουμε κάποιο ‘ΘΑΥΜΑ’ που μπορεί και ‘πρέπει’ να γίνει στη ζωή μας, ώστε η ύπαρξή μας ν’ απελευθερωθεί από τα ‘δεσμά’ που εχάλκευσαν κι’ επέβαλαν στην ψυχή μας τα πάθη και τα λάθη μας (οι πειρασμοί και οι πτώσεις μας!) της περσινής χρονιάς! Κι’ αφού λυτρωθεί η ψυχή μας με την δύναμη του προσδοκωμένου ‘ΘΑΥΜΑΤΟΣ’… ονειρευόμαστε ότι θ’ αρχίσουμε να ζούμε το παρόν και το μέλλον, ανάλαφροι κι’ απελεύθεροι από τις συνειδησιακές ‘σκιές’ (…), τα ψυχικά ‘βάρη’ (…) και τα πνευματικά ‘χρέη’ (…) που μας κληροδότησε ως ‘κληρομιά’ η παρελθούσα χρονιά.
Βέβαια, με την παντουργό Θεία Χάρη, όλα τα θαύματα (μεταμόρφωσης της, εντός κι’ εκτός μας, πραγματικότητας…) είναι δυνατά! Όμως, το πραγματικά μέγα ΘΑΥΜΑ που κυρίως χρειαζόμαστε και ΠΡΕΠΕΙ να επιδιώξουμε να ‘συμβεί’ στη ζωή μας -πάντα και μόνο με την Χάρη του Θεού!- είναι άλλο· όχι το ν’ αλλάξει η περιρρέουσα πραγματικότητα απέναντι σ’ εμάς… αλλά το ν’ αλλάξουμε εμείς απέναντι στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει! Τότε, οι (άγνωστες) υπαρξιακές εμπειρίες που μας ‘περιμένουν’ μέσα στο μήκος και εύρος και βάθος των 365 ημερών του χρόνου… αλλά κι’ ολόκληρου του βίου μας, θα είναι όπως ένας νέος κόσμος… που εγείρεται στο ξημέρωμα της πρώτης του ‘παρθενικής’ αυγής…!
Τότε, θεραπευμένοι -με την Ιαματική δύναμη του Παναγίου Πνεύματος- από την πνευματική μας ‘μυωπία’ (και κάθε άλλη παθογένεια) θα μπορέσουμε να δούμε: τα ίδια πράγματα… με ‘άλλα μάτια’! Το δε αίσθημα μιας ‘άλλης όρασης’ που θ᾽ αποκομίζουμε κάθε φορά απ’ αυτή την θαυμαστή ‘διαπλάτυνση’ & ‘διαβάθυνση’ της πνευματικής αντίληψής μας, θα είναι εξόχως αποκαλυπτικό μιας ‘άλλης ζωής’ που παρα-πορεύεται κρυμμένη πίσω από την βιολογική μας τοιαύτη! Μιας ζωής υπερούσιας… για την οποία έχουμε πλασθεί, αλλά δεν το γνωρίζουμε· που την νοσταλγούμε… αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε· που την επιδιώκουμε… αλλά δεν το παραδεχόμαστε, μέχρι -τουλάχιστον- να απελευθερωθούμε από κάθε ‘σκλαβιά’ του νου… και κάθε ‘αιχμαλωσία’ της καρδιάς σε πάθη κι’ αδυναμίες, και φωτιστούμε…!
Χαιρετίζοντας το Νέο Έτος, κυρίως ως… ‘πίστωση’ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, που μας χαρίστηκε από τον Ουράνιο Πατέρα, ας Τον ευχαριστήσουμε θερμά για την μοναδική αυτή δωρεά! Μια πραγματικά πολύτιμη ευκαιρία, για να διορθώσουμε τις ‘κακοτεχνίες’ της ζωής μας, ανακατευθύνοντας τις υπαρξιακές μας στοχεύσεις προς υπερκοσμιώτερα αγαθά… από εκείνα, για τα οποία μέχρι σήμερα την χαραμίζαμε! Κι’ ας μην λησμονούμε την παρήγορη εκείνη απόκριση του Αγίου Αββά της Αιγυπτιακής Μοναστικής ερήμου, που, όταν ερωτήθηκε απ’ τον υποτακτικό του να ‘ορίσει’ την αρετή της μετάνοιας, είπε: «Μετάνοια, παιδί μου, είναι… να κάνουμε τα πάντα για να ‘πείσουμε’ τον Θεό, να μας δώσει πίσω… την ζωή που μας έκλεψε ο διάβολος…»!
Ευλογημένος να είναι ο «Νέος Ενιαυτός της Χρηστότητος του Κυρίου»!
Με την αγάπη του Ενανθρωπήσαντος Θεού μας,
Ένας ΚΑΚΟγηρος…
από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων.
———————
Υστερογράφως:
Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα… με πνευματικότητα!
Και Νέον Έτος αριθμεί
η του Χριστού Περιτ0μή
και η μνήμη του Αγίου
Ιεράρχου Βασιλείου.
Του χρόνου μας αρχή καλή
και ο Χριστός μας προσκαλεί
την κακία ν’ αρνηθούμε
μ’ αρετές να στολιστούμε!
Να ζούμε βίο τέλειο
κατά το Ευαγγέλιο
με αγάπη και ειρήνη
και με τη Δικαιοσύνη.
Χρόνια πολλά και ευτυχή
με καθαρή κι αγνή ψυχή,
με χαρά και με υγεία
με τη Θεία Ευλογία.
https://www.youtube.com/watch?
—————————————————
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[ 1 ] Το Ορθόδοξο Εορτολόγιό μας, που καλύπτει όλο το φάσμα του Λειτουργικού Χρόνου της Ορθόδοξης Εκκλήσίας μας, περιλαμβάνει 3 ειδών ‘αφορμές’ δοξολογίας του Θεού: α) τις ΔΕΣΠΟΤΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ (που έχουν ως άξονά τους τον ίδιο τον Σωτήρα Χριστό, και εξυμνούν ιερά γεγονότα από την επίγεια ζωή Του), β) τις ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ (που έχουν ως επίκεντρό τους την Υπεραγία Θεοτόκο, και ανυμνολογούν στιγμές-σταθμούς από την επίγεια ζωή Της), και γ) τις ΕΟΡΤΕΣ των ΑΓΙΩΝ (που εξυμνούν τους σωματικούς αγώνες και τα πνευματικά αθλήματα ηρωικών ψυχών -των Αγίων του Θεού- που αγάπησαν τον Χριστό, Τον δόξασαν, Τον ευαρέστησαν… και ζούν αιώνια μέσα στο Φως της Βασιλείας Του)!
[ 2 ] Μια απαραίτητη -αν και σε πολλούς ήδη γνωστή- διάκριση εννοιών: Μιλώντας για Νέο Έτος… στην διάσταση του ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ της επίγειας ζωής μας, εννοούμε το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΕΤΟΣ που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου και τελειώνει την 31η Δεκεμβρίου, κυλιόμενο μέσα στην ‘ομηρία’ της συμπαντικής φθοράς! Σε αυτό το χωρο/χρονικό πλαίσιο της βαθμιαίας παρακμής… κυλίεται ο επίγειος βίος μας, μ’ όλο το ‘πακέτο’ των προβλημάτων και δυσχερών συνθηκών της καθημερινότητας: με άγχη κι’ ανασφάλειες… με ασθένειες και πάθη… με απειλές και κινδύνους… με απογοητεύσεις απ’ όλους τους ‘θεσμούς’ κι’ αποκαρδιώσεις απ’ όλες τις ‘δομές’ του κόσμου τούτου, βαίνοντας προς τα έσχατα του συμπαντικού τέλους.
Στον ‘αντίποδα’ αυτής της παρακμαστικής προοπτικής… εκτυλίσσεται ο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αυτή η Εορτολογική χρονική εκτύλιξη… ‘μετράει’ την έμβια ζωή μας όχι με ΗΤΤΕΣ αδιάκοπης γήρανσης και παρακμής… αλλά σε ΝΙΚΕΣ αδιάφθορης αιώνιας ακμής και αφθαρσίας, εκ μέρους των καθημερινά εορταζομένων Αγίων μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ύπαρξης και ζωής, μιλώντας για Νέο Έτος… εννοούμε το ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ, που αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου… και τελειώνει την 31η Αυγούστου, κυλιόμενο πάνω στην προοπτική της υπεσχημένης αφθαρσίας… που χαρίζει ο Αναστημένος Χριστός!
[ 3 ] Από το Κοντάκιο της Περιτομής: «Ο των όλων Κύριος, περιτομήν υπομένει, και βροτών τα πταίσματα ως αγαθός περιτέμνει….»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ο Κύριος των πάντων υπομένει σαρκική περιτομή… περιτέμνοντας τα πνευματικά πάθη και πταίσματα των ανθρώπων…
[ 4 ] Από το Απολυτίκιο της Περιτομής: «Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες, Θεός ων κατ’ ουσίαν, πολυεύσπλαγχνε Κύριε, και Νόμον εκπληρών, περιτομήν θελήσει καταδέχη σαρκικήν, όπως παύσης τά σκιώδη, και περιέλης το κάλυμμα των παθών ημών. Δόξα τη αγαθότητι τη Ση, δόξα τη ευσπλαγχνία Σου, δόξα τη ανεκφράστω, Λόγε, συγκαταβάσει Σου.»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Όντας Θεός κατά την ουσία, πολυεύσπλαχνε Κύριε, έλαβες αναλλοίωτα ανθρώπινη μορφή, και εκπληρώνοντας θεληματικά τον Νόμο, καταδέχεσαι σαρκική περιτομή, για να βάλεις τέλος στα σκοτάδια μας… και ν᾽ αφαιρέσεις των παθών μας το κάλυμμα. Δόξα στην αγαθότητά Σου! Δόξα στην ευσπλαχνία Σου! Δόξα στην ανέκφραστη συγκατάβασή Σου, Λόγε του Θεού!
