Στη δύση όλων των ελευθεριών… ο ορίζοντας ‘χρυσίζει’ σαν αυγή ενός ‘ανακαινισμένου’ -δήθεν- κόσμου…! Όπως στις αχανείς ερήμους… όπου ο ‘αντικατοπτρισμός’ κάνει την ξηρασία να ‘κυματίζει’ απατηλά ως ‘λίμνη’…!
Η αρχαία Λατινική παροιμία «Non omne quod nitet aurum est» και η ανάλογη Σαξονική «Not all that glitters is gold» έρχονται να συναντήσουν την αντίστοιχη ελληνική λαϊκή σοφία: «Ό,τι λάμπει… δεν είναι χρυσός»!
Παραφράζοντας τον ανωτέρω παροιμιώδη λόγο… θα επαναδιατύπωνα επιβεβαιωτικά, πως: Ό,τι ‘χρυσίζει’ επιμόνως εμφατικά… (δηλ. δόλια, προς εξαπάτηση), ξεθωριάζει ταχέως διαψευστικά…! Μια επιβεβαίωση της, πάντα ‘αγεφύρωτης’, απόστασης μεταξύ θεωρίας & πράξης, όταν η πρώτη (θεωρία) έχει αποσυνδεθεί από την αλήθεια και την εντιμότητα… υπηρετώντας άλλες, αμφισβητήσιμες σκοπιμότητες προθέσεων αμφιβόλων, κι’ η δεύτερη (πράξη) έχει προσχωρήσει σε ‘αλλότρια’ συμφέροντα, διαφορετικά εκείνων που άλλοτε υποστήριζε ανιδιοτελώς, προσφέροντας υπηρεσίες αλήθειας… ανεπίληπτα!
Οι ‘αστραφτερές’ υποσχέσεις των εξουσιαστών του κόσμου τούτου (τόσο της εγχώριας όσο και της παγκόσμιας διακυβέρνησης…), για τον επερχόμενο «χρυσό κλωβό» της κοινωνίας μας, που ετοιμάζεται «για ν’ ασφαλίσει την ανθρωπότητα από δυνητικούς κινδύνους…» οργιάζουν πληθωρικά! Δεν έχει σημασία (διατείνονται) που ο «χρυσός κλωβός» θα μας εν-κλωβίσει σε μια απόλυτα ελεγκτική/παρεμβατική, τόσο ατομική όσο κοινωνική επιτήρηση…! Γιατί αυτό θά΄ναι «για το δικό μας καλό», για ν’ απολαμβάνουμε ‘απόλυτη’ ευδαιμονία κι’ ασφάλεια, πίσω απ’ τις κάθετες μπάρες της ‘χρυσής’ φυλακής!
Η ‘δαιμονικά’ πονηρή (με ‘Γκεμπελική’ μαστοριά αήθους προπαγάνδας…) ‘υποκουλτούρα’ της εποχής μας, καλλιεργημένη συστηματικά με μεθόδους ‘Κοινωνικής Μηχανικής’ (Social Engineearing), δημιούργησε δύο μοντέλα ‘κοινωνικής συμπεριφοράς’… τα οποία εκπροσωπούνται από ισάριθμους τύπους ανθρώπων: α) τους ‘ψεκασμένους & άψαχτους’ [ 1 ] αφ’ ενός… και β) τους ‘ψαγμένους & αψέκαστους’ [ 2 ] αφ’ ετέρου! Και οι μεν ‘ψαγμένοι & αψέκαστοι’ θεωρείται ότι εκπροσωπούν την ‘έξυπνη’ άποψη της κοινωνίας, και βιάζονται να μαντρωθούν στον ‘παράδεισο’ του ΧΡΥΣΟΥ κλουβιού…! Οι δε ‘άψαχτοι & ψεκασμένοι’ υποτίθεται ότι εκπροσωπούν την ‘αφελή’ άποψη της κοινωνίας, γιατί αρνούνται να δουλωθούν στο ΚΛΟΥΒΙ με τις χρυσές μπάρες!
Δύο διαφορετικές, λοιπόν, ‘αναγνώσεις’ του πολυ-διαφημισμένου ‘χρυσού κλωβού’ που ετοιμάζουν «για εμάς… χωρίς εμάς» οι άλλοι! Δύο ασύμπτωτες ‘θεωρήσεις’ του ίδιου θέματος από δύο ετερόκλητους παρατηρητές: 1) από τα ‘ψαγμένα’ μυαλά των ‘αψέκαστων’ που σκέφτονται νηφάλια και ξέρουν καλά τί ψωνίζουν: «Κλουβί μεν, αλλά ΧΡΥΣΟ…!» & 2) απ’ τα ‘άψαχτα’ μυαλά των ‘ψεκασμένων’ που σκέφτονται ανόητα, περιφρονώντας το συμφέρον: «Χρυσό μεν, αλλά ΚΛΟΥΒΙ…!». Έτσι, κάθε άνθρωπος (είτε ‘ψαγμένος αψέκαστος’ είτε ‘άψαχτος ψεκασμένος’…) επιλέγει συνειδητά κι’ αυτεξούσια… ό,τι πραγματικά τον εκφράζει: είτε μια Πλούσια κι’ Εν-κλωβισμένη (εγκλωβισμένη) δουλεία… είτε μια Φτωχή κι’ Αν-εν-κλώβιστη (ανεγκλώβιστη) ελευθερία…!
Τον τελευταίο καιρό (σε εύρος μηνών…) τα περισσότερα μηνύματα που λαμβάνουμε από τον κόσμο… εδώ, στο ‘απόκοσμο’ αλλά φιλάνθρωπο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων, μονοπωλούν σχεδόν ένα θέμα: αυτό με τον «Προσωπικό Αριθμό» που θ’ αντικαταστήσει (καθ’ υποχρέωση) τ’ όνομά μας! Ένα νούμερο που θα ‘αριθμοποιήσει’ το Χριστωνυμικό μας πρόσωπο, και θα υποβιβάσει τη ‘θεοειδή’ μας φύση σε… απρόσωπη ακολουθία μαθηματικών συμβόλων μιας αριθμητικής σημειολογίας… που θέλουν να επιβάλουν παντού, παγκοσμίως, άγνωστα κέντρα εξουσίας… κι’ αδιευκρίνιστες τελεολογικές σκοπιμότητες…!
Αφουγκραζόμενος πατρικά, με προσευχητική ενσυναίσθηση, την έμφοβη αγωνία κι’ αμηχανία των… ‘ψεκασμένων’ παιδιών του Θεού, σχετικά μ’ αυτό το θέμα, ανακάλεσα την αρχική μου σκέψη να μη τοποθετηθώ αρθρογραφικά απέναντι στο εν λόγω πρόβλημα. Δεν ήταν η ‘αδιαφορία για τα προβλήματα του κόσμου’ που μ’ οδήγησε αρχικά στη σιωπή… όπως δεν είναι και τώρα η ‘αιφνίδια έγνοια’ γι’ αυτά, που μου δίνει λόγο! Από εμπιστοσύνη στην Θεία Πρόνοια άφησα και τότε… αφήνω και τώρα (όπως οφείλουμε να κάνουμε όλοι μας, πάντοτε) στον πάνσοφο και παντοδύναμο Θεό μας, να ‘εφεύρει’ τρόπους και ν’ ‘ανοίξει’ δρόμους διαφυγής και σωτηρίας στους πιστούς δούλους Του!…
Αυτό, λοιπόν, που με ωθεί να καταθέσω τις παρούσες σκέψεις… δεν είναι τόσο η έμφοβη αγωνία των ‘ψεκασμένων’ αδελφών μας, για «όλα αυτά πού έρχονται…» και, με τη Χάρη του Θεού, θ’ αντιμετωπιστούν Χριστο-νικητικά! Είναι η άφοβη ανεμελιά των ‘ψαγμένων’ κι’ ‘αψέκαστων’… για όλ’ αυτά που (κατ’ αυτούς) «δεν έρχονται» και «δεν θα έρθουν» ποτέ! Και είναι απορίας και θλίψεως άξιο… πώς μπορούν οι τοιούτοι, να παραμένουν ανέμελοι και ξένοιαστοι… μπροστά στα ‘παλιρροϊκά κύματα’ που φαίνεται να πλησιάζουν στις ‘ακτές’ μας, ενώ αυτοί κοιμούνται τον ‘ύπνο των δικαίων’ (προβάτων), βελάζοντας ενθουσιασμένα ως κοπάδι που οδηγείται σε… χαρούμενη σφαγή!
Από την πλευρά της, η… ‘άστοργη μητριά’ μας (ελληνική κυβέρνηση), για να περιοριστούμε μόνο στα ‘εν οίκω’, προετοιμάζεται πυρετωδώς και με ασυγκράτητο ενθουσιασμό, να… φυλακίσει τα παιδιά της μέσα σ’ ένα ‘Χρυσό Κλουβί’ ολοκληρωτικού ελέγχου κι’ απόλυτης παρακολούθησης/καταγραφής της προσωπικής τους ζωής, σ’ όλα τα επίπεδα του βίου! Στη διαφημιστική, μάλιστα, εκστρατεία που διενεργείται από τα συστημικά ‘φερέφωνα’ για το ‘Χρυσό Κλουβί’ του εγγύς μέλλοντος, το ‘ΧΡΥΣΟ’ υπογραμμίζεται ως ‘αξία’ ευφυώς εκμεταλλεύσιμη κι’ επενδυτέα (ενώ η περιφρόνηση κι’ απόρριψή της αξιολογείται ως ανόητη και τιμωρητέα…), το δε ‘ΚΛΟΥΒΙ’ αποσιωπάται ως ‘λεπτομέρεια’ νουνεχώς παραβλέψιμη κι’ απροσεκτέα!…
Στη συνείδηση των ανθρώπων, ο διαχωρισμός των πτηνών σε «πουλιά του κλαδιού…» και «πουλιά του κλουβιού…» λαμβάνει μια εξήγηση λογική… αφού: Τα «πουλιά του κλαδιού…» μπορεί να είναι μεν εκτεθειμένα στους κινδύνους των αρπακτικών του αέρα… και να υπόκεινται στους κόπους των δικών τους φροντίδων για εύρεση φωλιάς και τροφής…, αλλ’ απολαμβάνουν την ελευθερία να πετούν όπου επιθυμούν! Τα δε «πουλιά του κλουβιού…» μπορεί να μην έχουν την ελευθερία να πετούν όπου θέλουν… αλλά διάγουν βολεμένα στο χρυσό κλουβί τους, απολαμβάνοντας προνόμια ασφάλειας και προστασίας από τ’ άγρια αρπακτικά… και πλούσιας, βέβαιης κι’ αμέριμνης διατροφής, που τους εξασφαλίζουν οι ‘θωπευτικοί’ δεσμοφύλακές τους!…
Η αφοπλιστική, λοιπόν, απόκριση των περισσοτέρων συνανθρώπων μας, εκείνων δηλονότι που είναι ‘ψαγμένοι & αψέκαστοι’… και, ακριβώς γι’ αυτό, πρόθυμοι για εγκλεισμό στη ‘Χρυσή Φυλακή’ της κατάργησης κάθε έννοιας ελευθερίας… που έρχεται οσονούπω, είναι: «Γιατί ν’ αρνηθώ την είσοδό μου στο ‘Χρυσό κλουβί’… αν/όταν αυτό μου εξασφαλίζει ευμενή αποδοχή από το σύστημα και μια ζηλευτή θέση μέσα στο κοινωνικό κοπάδι…;! Επιπλέον δε, προσφέρει ισόβιες, σίγουρες, εύκολες και άφθονες παροχές, σε κάθε χρεία ή επιθυμία μου…;!». [ 3 ] Πράγματι, λογική και συνετή άποψη… όλων, όσοι δεν μπορούν να διακρίνουν στην επικείμενη απειλή οριστικής κατάργησης όλων των ελευθεριών… τη χειρότερη ‘καταλήστευση’ της ύπαρξής τους!…
Ωστόσο, η «επικείμενη απειλή οριστικής κατάργησης των ελευθεριών» δεν είναι το… χειρότερο που έρχεται στη ζωή μας! Για την ακρίβεια, είναι το μικρότερο κακό… απ’ όσα έπονται! Η εξαναγκαστική επιβολή αποδοχής και χρήσης ενός «προσωπικού αριθμού», αντί άλλου ονόματος, δε ‘σφραγίζει’ τις ψυχές μας με το ανόσιο ‘αριθμώνυμο’ του Αντιχρίστου, ακριβώς επειδή είναι εξαναγκαστική! Είναι, απλά, ο ‘Ασκός’ από τον οποίο θ’ απελευθερωθούν και θα πνεύσουν οι άγριοι «Άνεμοι του Αιόλου» που θα σαρώσουν όλη τη γη…! Είναι, βεβαίως, ένα αριθμητικό μαρκάρισμα που ευτελίζει την θεοειδή φύση της ανθρώπινης ψυχής… αλλά δεν ισοδυναμεί με «Το Σφράγισμα» που θα επιδιώξει να ‘χαράξει’ ο Γιός του Εωσφόρου στις ψυχές των Χριστολατρών!
Ο Θεήλατος Σατάν… είναι η πιο άγρια ‘προσωποποίηση’ της σαδιστικής διαστροφής που θα μπορούσε να υπάρξει! Ωστόσο, ως προς το «Σφράγισμα» που ετοιμάζει, για να ‘μαρκάρει’ με την κυριαρχική του «Σφραγίδα» τα πιο ‘υπάκουα ζώα’ του παγκόσμιου/πανανθρώπινου κοπαδιού, δείχνει προσωρινή αυτοσυγκράτηση στα σαδιστικά του ένστικτα! Πασχίζει, λοιπόν, μαζί με την πανδαιμόνια συμμορία του, να δελεάσει και ελκύσει τους ανθρώπους να ‘του υποταχθούν’ αυτοπροαίρετα… ώστε να τον ακολουθήσουν εκούσια στο αιώνιο βασίλειο του σκότους! Για να το πετύχει αυτό, προσελκύει δελεαστικά με διάφορα ‘δολώματα’… και παγιδεύει εθιστικά με ποικίλες ‘ουσίες’ στη σκοτεινή φυλακή των παθών… κάθε λογικό πλάσμα του Θεού, που αποπλανά και εθίζει σιγά-σιγά στην εξαρτησιογόνα ‘ντόπα’ της αμαρτίας…!
Κανένας ‘σοβαρός’ προαγωγός… και κανένας ‘πετυχημένος’ ναρκέμπορος (πόσο μάλλον ο Σατανάς!) δεν κυνηγάει αδιάκοπα τα θύματά του. Το κάνει μόνο στην αρχή 1-2 φορές έως να τα σύρει βίαια στην 1η… ίσως και 2η ένεση ‘πρέζας’ (ηρωίνης) και μετά τους βγάζει το χαλινάρι, χωρίς να φοβάται αν θα φύγουν!… Τ’ αφήνει ‘ελεύθερα’ να συνειδητοποιήσουν ότι… δεν έχουν, πια, να παν πουθενά αλλού… κι’ ότι δεν ‘ανήκουν’ πλέον στον εαυτό τους, αλλά σ’ εκείνον που μπορεί να τους εξασφαλίσει τη ‘δόση’ τους! Κι’ αυτό, όχι από οίκτο… αλλά από συμφέρον: για να ‘φτιαχτούν’ λίγο… ώστε να σταθούν στα πόδια τους, και να συνεχίσουν να επιτελούν κάθε ανομία που τους επιβάλλεται εκβιαστικά (έναντι της ‘δόσης’…) από τον προαγωγό ‘μπαμπάκα’ (Σατανά) και τους ανθρωποκτόνους συμμορίτες του!
Το επίσημο ‘μαρκάρισμα’ του Αντιχρίστου πάνω στους ‘υπηκόους’ του, δε θά΄ναι ακούσιο κι’ υποχρεωτικό… αλλ’ εκούσιο και προαιρετικό! Γιατί, ο βίαιος εξαναγκασμός των ανθρώπων να ‘συρθούν’ χωρίς τη συνειδητή θέλησή τους στο Σφράγισμα, θα ‘ελαχιστοποιούσε’ τη μεγάλη απόλαυση και αγαλλίαση… που προσδοκά να προσπορισθεί ο Σατάν, από την εκούσια συγκατάθεσή τους! Θα είχε μικρή αξία για τον αλαζονικό Εωσφόρο, να μαρκάρει ως ‘δικές του’ ψυχές που δεν ‘του ανήκουν’ και δεν τον θέλουν… άρα ούτε το «Σφράγισμα» επάνω τους. Η επιδίωξή του είναι να μεθοδεύσει πονηρά την προετοιμασία της κοινωνίας για το Σφράγισμα… ώστε οι ίδιοι οι (εξαπατημένοι) άνθρωποι να του ζητούν, αυτοπροαίρετα και ικετευτικά, να τους Σφραγίσει… έχοντας εθισθεί ψυχο/σωματικά στη ‘σκληρή ντόπα’ των Σατανικών ‘ναρκωτικών’…!
Διαβάζοντας κανείς αυτές τις σκέψεις βιαστικά κι’ απρόσεκτα… μπορεί να θεωρήσει (εσφαλμένα), ότι: αφού το επικείμενο αριθμητικό ‘μαρκάρισμα’ των ανθρώπων, με τον ‘προσωπικό αριθμό’ των προδρόμων του Αντιχρίστου, δεν είναι «Το Σφράγισμα» της Αποκάλυψης… αλλά προπαρασκευαστικό τέστ… που προηγείται εκείνου και οδηγεί σ’ εκείνο… άρα έχουμε (τάχα) καιρό για να προετοιμαστούμε καταλληλότερα! Τέτοιες σκέψεις ‘αφαιρετικές’ της προσοχής μας από τα βέβαια προβλήματα του ‘σήμερα’… και ‘μεταθετικές’ σε αβέβαιες λύσεις ενός αόριστου ‘αύριο’… εκβάλουν την ψυχή μας έξω και πέρα από την ‘εσχατολογική’ εγρήγορση του παρόντος, εμπνέοντάς μας ολέθρια αδράνεια, αμεριμνεία και χαλάρωση… που είναι δυνατό να γενικευθεί κι’ εδραιωθεί…!
Ο προσωπικός μας αγώνας μετανοίας, ενάντια στις αμαρτίες και τα πάθη μας, δεν πρέπει να ΄ψεπισκιάζεται’ από καμία άλλη έγνοια κι’ αγωνία μας… ακόμα κι’ αν πρόκειται για θέματα τόσο κρίσιμα και φλέγοντα, όπως τα Εσχατολογικά…! Ας βρούμε τη ‘χρυσή τομή’ μιας ‘ισόρροπης κατανομής’ της προσοχής και της επιμέλειάς μας με όλα τα ουσιώδη θέματα της ζωής που εκκρεμούν… δίνοντας ύψιστη προτεραιότητα στην πνευματική υγεία μας και τη θεραπεία των παθών μας… και μετά σε ό,τι άλλο απορροφά το πνευματικό ενδιαφέρον μας! Γιατί, άλλωστε, η προτεραία επιμέλεια της ψυχικής μας ίασης και κάθαρσης από τα πάθη, δημιουργεί τις πνευματικές προϋποθέσεις (Θεϊκό φωτισμό κι’ ενδυνάμωση της Πίστης) για την επιτυχή αντιμετώπιση κι’ όλων των άλλων ουσιωδών θεμάτων της ζωής μας! [ 4 ]
Ας μη θεωρήσουμε επιπόλαια… ότι, το ‘μαρκάρισμα’ με τον «προσωπικό αριθμό», που θα επιχειρηθεί προσεχώς ‘επάνω’ [ 5 ] μας, από τα όργανα του σκοτεινού Κοσμοκράτορα, δεν είναι τάχα κάτι σοβαρό κι’ ανησυχητικό… γιατί είναι και παραείναι! Και το ότι αυτό δεν συμπίπτει με «Το Σφράγισμα» της Αποκάλυψης που έπεται… δεν το κάνει αγαθό κι’ αθώο! Είναι ‘ένα βήμα πιο κοντά’ στην υλοποίηση της μεγάλης ‘φαντασίωσης’ του σκοτεινού Εωσφόρου να ‘σφραγίσει’ οριστικά κι’ αμετάκλητα το (νοητικά άβουλο… και πνευματικά αδιάφορο…) ανθρώπινο ‘κοπάδι’, κι’ αν μπορεί να το επεκτείνει… γεγονός που συνιστά ‘επιχειρηματική φαντασίωση’ κάθε… επαγγελματία κτηνοτρόφου!
Ένας ΚΑΚΟγηρος…
από τον άγιο βουνό των ΚΑΛΟγήρων.
—————————————————
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[ 1 ] Ο νεολογισμός «ψαγμένοι» & «αψέκαστοι» είναι πονηρό εφεύρημα των επικοινωνιολόγων, της Γκεμπελικής (προπαγανδιστικής) τακτικής των κυβερνώντων… ερασιτεχνών! Με το «ψαγμένοι» προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι, οι άνθρωποι που υποτάσσονται ευπειθώς στο σύστημα… είναι ευφυέστεροι των άλλων, αφού «έχουν ψάξει» εμφιλόσοφα το θέμα… κι’ έχουν κατανοήσει ευφυώς την πάσα αλήθεια… που οι άλλοι (άψαχτοι) αγνοούν, ως αφελείς ή αδιάβαστοι…! Επίσης, με το «αψέκαστοι» πασχίζουν να πείσουν την κοινωνία, ότι οι ίδιοι παραμένουν νοητικά νηφάλιοι και ακμαίοι, μη έχοντας υποστεί την εγκεφαλική ζάλη και υποβάθμιση… που επέφερε στους «ψεκασμένους» ο ‘ψεκασμός’ των συνομωσιολογικών θεωριών…!
—————————————
[ 2 ] Ο αντίθετος νεολογισμός «άψαχτοι & ψεκασμένοι» είναι, επίσης, ένα πονηρό επικοινωνιολογικό μόρφωμα…! Με το «άψαχτοι» προσπαθεί να θέσει σε ευθεία αμφισβήτηση τη νοητική και γνωστική επάρκεια (…) των αντιφρονούντων και αντιδρώντων στις κυβερνητικές επιταγές, για τον καθοδηγητικό έλεγχο των κοινωνικών μαζών. Ενώ με το «ψεκασμένοι» επιχειρούν να εγείρουν υποψίες για δήθεν εγκεφαλική παρασάλευση (από τους διανοητικούς ‘ψεκασμούς’ των απόψεων του «κίτρινου τύπου»…) αυτών που επίσης αντιβαίνουν, έλλογα και έμπρακτα, στις προδοτικές αυθαιρεσίες του Κυβερνητικού ολοκληρωτισμού…!
—————————————
[ 3 ] Θυμάμαι, πριν 43 χρόνια, ένας χαριτωμένος Αθωνίτης ΚΑΛΟγηρος, Ηγούμενος τότε μιας μικρής Αγιορειτικής Μονής: Γέρ. Βασίλειος Γοντικάκης (+2025) μιλώντας στο κατάμεστο μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, κι’ απευθυνόμενος κυρίως σε νέους φοιτητές και φοιτήτριες, από όλη την πανεπ/πολη, που έσπευσαν να τον ακούσουν, είπε μεταξύ άλλων:
«…Παίρνει σήμερα το σύστημα τον νέο άνθρωπο και του τάζει… «λαγούς με πετραχήλια»! Αν μου υποταχτείς, του λέει, πειθήνια… θα σου χαρίσω ό,τι λαχταράει η ψυχή σου: θα σου δώσω ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση… στην άφθονη και ποιοτική τροφή… στην τρυφή… στην υγεία… στη δόξα… στην εξουσία… στο κεφάλαιο… σε ακριβά καταναλωτικά αγαθά… σε περιζήτητες κοινωνικές παροχές… θα σ’ ανεβάσω ψηλά στην κοινωνική πυραμίδα… στο απόγειο της κοσμικής επιτυχίας… και, τέλος, θα σε κηδέψω ένδοξα μέσα σε εβένινο φέρετρο… νά ΄χεις μια κηδεία θαυμαστή κι’ αξιοζήλευτη…! Θέλεις…; Κι’ αν κανείς είν’ αφελής… λέει: Ναι, θέλω… Και σπεύδει ν’ αδράξει ό,τι του τάζει το σύστημα, έναντι δουλικής υποταγής κι’ αποποίησης δικαιωμάτων!
» Αν είναι κανείς ξύπνιος… αποκρίνεται στο σύστημα: Στις προσφορές σου… δε βλέπω πουθενά Φως άσβηστο… κι’ αθάνατη Ζωή…! Λοιπόν, δε θέλω! Πάρε πίσω και την τροφή… και την τρυφή… και την υγεία… και τη γνώση… και τη δόξα… και την εξουσία… και το χρήμα… κι’ όλα τα επίγεια αγαθά… πάρε και το εβένινο φέρετρο! Εγώ, θέλω μόνο ‘λίγο’ Φως ανέσπερο… και ‘λίγη’ Ζωή αθάνατη… κι’ ας μείνω αμόρφωτος… άρρωστος… φτωχός… νηστικός… διψασμένος… περιθωριοποιημένος… λησμονημένος απ’ όλους…! Μόνο νά΄χω μέσα μου ‘λίγο’ Φως Χριστού άσβηστο… που μεταμορφώνει την ‘αξημέρωτη νύχτα’ του θανάτου… σε ‘αβράδιαστη μέρα’ αθάνατης Ζωής…»!
—————————————
[ 4 ] Αυτές τις μέρες, πέρασε στην ‘άλλη όχθη’ (αιωνιότητα) ένας καλός φίλος, αγαθός Χριστολάτρης με άριστη Θεολογική και Νομική κατάρτιση. Ήταν ευφυής και αγνός ιδεολόγος, γενναίος αγωνιστής (τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο), στρατευμένος έμπρακτα κατά των δυνάμεων του σκότους και με έντονη δράση προς αφύπνιση της αδιάφορης κοινωνίας, για θέματα Εσχατολογικά… που ξεδιπλώνονται συνέχεια μπροστά μας. Το βιολογικό τέλος (που σηματοδότησε και την αρχή της μεταβιολογικής του ζωής…) τον βρήκε αιφνίδια και παράκαιρα… στα 44 χρόνια του, ν’ ασχολείται ‘αμετροεπώς’ για θέματα (Εσχατολογικά…) που άφησε πίσω του οριστικά… αφού εκεί που βρίσκεται τώρα, δεν θα ξαναχρειαστεί ν’ ασχοληθεί μ’ αυτά…, γιατί σ’ εκείνη την υπερκόσμια ζωή… οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές!…
—————————————
[ 5 ] Το διαστροφικό ‘όνειρο’ του παγκάκιστου Κοσμοκράτορα… είναι να ‘χαράξει’ το σύμβολο της κυριαρχίας του ΕΠΑΝΩ μας: επάνω στο σώμα και στην ψυχή μας! Όσο η ‘αριθμοποίηση’ της ύπαρξής μας παραμένει μόνο στα χαρτιά, έχουμε μια σχετική ελευθερία για να ενισχύσουμε την πίστη μας και να βελτιώσουμε τη σχέση μας με τον πανάγαθο Παντκράτορα Θεό, η ακατανίκητη Δύναμη του Οποίου θα μας προστατέψει από τα επερχόμενα κακά… αρκεί να Του το ζητάμε προσευχητικώς αδιάκοπα κι’ ενοχλητικά!…
