«Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας…»
(Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί…)
Αντί προλόγου.
Ένα ευφάνταστο… αλλ’ απόλυτα ρεαλιστικό ‘σενάριο’: μια απελπισμένη κραυγή νοητικής απόγνωσης… ενός ‘κόκκου αστερόσκονης’, που ψάχνει μες στο συμπαντικό ‘κάδρο’ των δισεκατομμυρίων γαλαξιών, να βρει το ΕΓΩ…!
Ο κόσμος των ανθρώπων: ένας ‘γίγας’ αχώρητος στον μικρό-κοσμο των κυττάρων… και πάλι ο ίδιος, ένας ‘νάνος’ αθέατος μέσα στον μακρό-κοσμο των γαλαξιών…! Ο άνθρωπος: ένα πλάσμα λογικό, θεοειδές… αλλ’ αδύναμο και θνησιγενές, χαμένο μέσα στην συμπαντική απεραντοσύνη, ‘κραυγάζει’ προς το άπειρο… [ 1 ] προσδοκώντας αποκρίσεις! Κι’ απ’ την άλλη άκρη του απείρου… ο Θεάνθρωπος Χριστός: ένας «Λόγος παντεχνήμων» [ 2 ], Νους πάνσοφος, Πατέρας πανάγαθος, Θεός παντοδύναμος… που δημιούργησε και διακρατεί το Σύμπαν, [ 3 ] αφουγκράζεται με συμπάθεια… κι’ απαντάει με συγκατάβαση στον εγωιστικό παροξυσμό του πλάσματός Του, πού’χει χάσει προ πολλού την ζωτική επαφή και κοινωνία μαζί Του… ως προς «Πηγή της ζωής»!
«Ξέρεις ποιός είμαι ΕΓΩ… ρεεεε;!» ακούγεται να κραυγάζει ο άνθρωπος, με κομπασμό εγωιστικής αυτοπεποίθησης, στραμμένος προς το συμπαντικό χάος. Κι’ από ‘παντού’ μέσα στην μακρο-κοσμική άβυσσο, ακούγεται ο Θεός ν’ απαντά με φωνή πραεία και ταπεινή [ 4 ], Πατρικής Αγάπης: «Ναι, παιδί μου, ξέρω… γιατί Εγώ σε έπλασα: είσαι το αγαπημένο Μου πλάσμα…! Αλλά, ενώ σε πλαστούργησα «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή» Μου, ώστε να γίνεις -αν θέλεις- κατά Χάρη θεός… με την υψοποιό Ταπείνωση, εσύ -φτωχό Μου κτίσμα!- επιλέγεις αλαζονικά να δουλωθείς στον ανθρωπόλεθρο εχθρό σου… ακολουθώντας τον, μαζί με την άθλια συμμορία του, στο αιώνιο σκοτάδι…»!
Ο Φιλόσοφος Αριστοτέλης (384 – 322 πΧ) μας χάρισε τον… ευφυέστερο ορισμό της ευφυίας: «Ευφυία εστί το της προσαρμογής τάχος»! (η ταχύτητα με την οποία προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει!). Με αυτήν την έννοια, οι Άγιοι της Ορθόδοξης Ανατολής είναι τα ευφυέστερα όντα που πέρασαν από αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο, γιατί… ‘προσαρμόστηκαν ταχύτατα’ στον ρεαλισμό της περιρρέουσας ματαιότητας! Κατάλαβαν αμέσως ότι, ως άνθρωποι, είμαστε θνησιγενείς… ατελείς… αδύναμοι… περιορισμένοι… κι’ έσπευσαν να ‘συνδεθούν’ με την «Πηγή της ζωής»… της αθανασίας… της τελειότητας… της παντοδυναμίας… της ελευθερίας: τον Θεό και Πλάστη μας!
Αντιλήφθηκαν ακαθυστέρητα (άλλοι ‘εκ κοιλίας μητρός’, άλλοι από ‘τα γενοφάσκια’ τους, κι’ άλλοι απ’ τα πρώτα ή ύστερα βήματα τους στη ζωή…) ότι, πριν απ’ ο,τιδήποτε άλλο, έπρεπε: τον αγώνα τους για την καλλιέργεια των ενθέων Αρετών, να τον αρχίσουν απ’ την Αρετή της Ταπεινοφροσύνης! Έτσι, άρχισαν την αναρρίχησή τους στα «δυσθεώρητα ύψη» των υπολοίπων Αρετών, από την αφετηριακή και σταθερή αυτή βάση της θεμελιωδέστερης Αρετής…! Δεν επιδόθηκαν σε «έργα του αιώνος τούτου» και δεν ‘έχτισαν’ σε σαθρά θεμέλια αυτοπεποίθησης… αυτοδυναμίας… κι’ αυτάρκειας…! Αντίθετα, στόχευσαν κάθε ένθεη Αρετή… πατώντας με ευστάθεια πάνω στην ‘θεοειδή’ Ταπεινότητα, που τους κατέστησε ‘υιούς Θεού’ και ‘θεούς’ κατά Χάρη! [ 5 ]
Έχοντας φωτισθεί από τον Θεό, οι Άγιοι Πατέρες και Μητέρες μας, ώστε να χτίσουν την ένθεη ζωή τους επάνω στην βασική Αρετή της Ταπείνωσης, προτρέπουν κι’ εμάς τους αδαείς, να ενεργούμε ομοίως… [ 6 ] Γιατί, με αυτό τον τρόπο, ασφαλίζεται -συν Θεώ- η πνευματική μας πορεία κι’ εξέλιξη από δυνητικές πτώσεις σε κρημνούς και βάραθρα υψηλοφροσύνης… και, εξ αιτίας αυτής, σε κάθε άλλη δολοφονική παγίδα των ακαθάρτων πνευμάτων! Επειδή αυτό που, περισσότερο από κάθε τι άλλο, ευαρεστεί κι’ αναπαύει τον ταπεινό Θεό μας, εφελκύοντάς Τον αγαπητικά [ 7 ] στις φιλόθεες ψυχές των αγαθών παιδιών Του, είναι η ταπεινή αυτοσυνειδησία τους… με την οποία κοσμούν, μαζί και μ’ όλες τις άλλες θεοπρεπείς Αρετές, τις Χριστολάτριδες ψυχές τους!
Ένα από τα προσφιλή ‘αθλήματα’ των Αγίων, στα πλαίσια του αγώνα τους για πλήρη «ταύτιση» με το ταπεινότατο Αρχέτυπό τους (Χριστό), είναι να κατασυντρίβουν αδιάκοπα, με την ταπεινότητα, την δαιμονική αλαζονεία και να κονιορτοποιούν τον εωσφορικό εγωισμό! Γιατί το αρχέγονο αυτό μέγα πάθος, έχει προσβάλει θανάσιμα την φύση μας… και συνεχίζει έως τώρα να την βασανίζει, με την Σατανική μοχθηρία και πονηριά! Εκκινώντας, λοιπόν, από την πείρα τους οι Άγιοι του Χριστού, μας διδάσκουν ότι: το θεμέλιο αυτό των Αρετών, η Ταπεινοφροσύνη, μπορεί να κατορθωθεί εύκολα και γρήγορα -με την Χάρη του Θεού- αν μάθουμε να συγκρίνουμε την ελαχιστότητά μας (των ‘περιγραπτών’ διαστάσεων του ανθρώπου) προς την μεγαλειότητα του Θεού… που είναι εύκολα ‘ανιχνεύσιμη’ πάνω στην συμπαντική Δημιουργία!
Ο ανθρώπινος νους, είναι προικισμένος από τον Δημιουργό με φυσική φιλομάθεια, και σπεύδει πρόθυμα να εξερευνά ό,τι τον ελκύει γνωσιολογικά! Ωστόσο, εμφανίζει μια… νωθρότητα, στο ν’ αναζητά να μάθει την αληθινή του ‘θέση’ μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος! Τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να μας αποθαρρύνουν, με κάθε τρόπο, για να μην τολμήσουμε ν’ αναρριχηθούμε (ή να καταδυθούμε, αντίστοιχα…) νοητικά, στις ‘κλίμακες μεγεθών’ της Δημιουργίας. Γιατί, η αντιπαραβολή μας προς τα μεγέθη των ‘κόσμων’ που μας περιβάλλουν (προς τον μικρό-κοσμο [ 8 ] των κυττάρων… προς τον κόσμο [ 9 ] των λογικών κι’ αλόγων ζώων… προς τον μακρό-κοσμο [ 10 ] των γαλαξιών…, προς τον υπέρ-κοσμο [ 11 ] της Βασιλείας του Θεού… και προς τον υπό-κοσμο [ 12 ] των δυνάμεων του σκότους…) μας βοηθάει να δούμε, συγκριτικά, την λανθάνουσα μηδαμινότητα του ανθρώπινου ΕΓΩ…!
Μελετώντας θεμελιώδη ‘μεγέθη’ του κόσμου μας (όπως είναι ο χώρος, ο χρόνος, η μάζα, η απόσταση, η χωρητικότητα κλπ) και υπολογίζοντάς τα με μονάδες μέτρησης που αντιστοιχούν στο εύρος της αισθητηριακής πείρας αυτού του κόσμου, κατανοούμε ότι: μένοντας στις ενδο-κοσμικές διαστάσεις των μεγεθών αυτών… τίποτα δεν διεγείρει αφυπνιστικά την αδιαφορία μας, ώστε ν’ αναζητήσουμε την οντολογική μας ταυτότητα μέσα στο σύμπαν… Συνεπώς, μια απεικόνιση ‘μακρο-κοσμικών’ μεγεθών (με πολλαπλασιαστικό συντελεστή το x 1.000), όπως και μια απεικόνιση ‘μικρο-κοσμικών’ μεγεθών (με διαιρετικό συντελεστή το : 1.000) μπορεί να μας δώσει το έναυσμα για μια έξοδο από την απατηλή αμεριμνεία μας! Γιατί, η αριθμητική ανάπτυξη κλιμάκων του +/- απείρου, μπορεί να μας εξωθήσει σε Ταπεινότητα, επειδή ‘αναγκάζει’ τον νου μας ν’ ατενίσει… προς ασυγκρίτως μεγαλύτερα (ή και μικρότερα…) μεγέθη, ομολογώντας την σοφία και την δόξα του Θεού! [ 13 ]
Ζώντας μεταξύ γης και ουρανού… και όντας πλασμένοι από χώμα και πνεύμα… μετρούμε τα επίγεια και τα υλικά μεγέθη με μονάδες μέτρησης, όπως λ.χ. α) το m/μέτρο [ 14 ] για υπολογισμό των αποστάσεων, β) το g/γραμμάριο [ 15 ] για την ζύγιση μαζών, γ) το sec/δευτερόλεπτο [ 16 ] για τον υπολογισμό του χρόνου, δ) το byte/μπάϊτ [ 17 ], για την μέτρηση της ψηφιακής χωρητικότητας, ε) το AU/αστρονομική μονάδα [ 18 ] για τον υπολογισμό ουρανίων αποστάσεων, μέσα στο Ηλιακό μας σύστημα, στ) το Light Year/έτος φωτός [ 19 ] για την μέτρηση μεγαλυτέρων αποστάσεων, εκτός του Ηλιακού μας συστήματος…, ζ) το Ρarsec/παρσέκ [ 20 ], για τον υπολογισμό τεραστίων αποστάσεων μέσα στο αχανές σύμπαν. Γιατί πάντα, η σύγκριση προς μεγαλύτερα (και μικρότερα) μεγέθη, εμβάλλει τον νου μας στην ‘θεραπευτική’ διαδικασία μιας ειλικρινούς αυτογνωσίας…, καρπός της οποίας είναι η απόκτηση και εδραίωση μιας αυτοσυνειδησίας ταπεινής…!
Αν δεν κατανοήσουμε ευφυώς κι’ αποδεχθούμε ταπεινά την θλιβερή μας ελαχιστότητα (που οριοθετεί τον κόσμο των ανθρώπων ανάμεσα στον μικρό-κοσμο των κυττάρων… και τον μακρό-κοσμο των γαλαξιών…) ποτέ δεν θα ‘μεγαλώσουμε’ εντός μας, για ν’ αντιληφθούμε την μεγαλειότητα της «κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού» οντολογικής μας αξίας! Ενόσω θα παραβλέπουμε συνειδητά ή θα παραθεωρούμε ασυνείδητα την ‘λιλιπούτεια’ διάσταση της υπάρξής μας, πάντα θά’μαστε υποκείμενοι σε συμπλεγματικούς λογισμούς και συμπλεγματικά συναισθήματα, και θα βασανιζόμαστε από ‘σύνδρομα κατωτερότητας’ [ 21 ] προς μείζονα οντολογικά μεγέθη, αλλά και ‘σύνδρομα ανωτερότητας’ [ 22 ] προς ελάσσονα τοιαύτα! Η δε ‘συμπλεγματική’ αυτή παθολογία, που απορρέει από την έλλειψη θεοειδούς Ταπεινώσεως… θα μας ‘κλείνει το δρόμο’ προς την θέωση, για την οποία έχουμε όλοι προορισθεί!
Μέχρι να θεραπευτεί η ψυχή μας, με την αγία Ταπείνωση του Χριστού, από κάθε συμπλεγματική μειονεξία ή πλεονεξία, που νοιώθουμε έναντι των άλλων (λογικών και αλόγων) όντων της θεϊκής Κτίσεως… θα περιπίπτουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, σε σοβαρές ψυχο/παθολογικές συμπεριφορές! Είτε ως ‘σύνδρομα κατωτερότητας’ (…) είτε ως ‘σύνδρομα ανωτερότητας’ (…) όλη αυτή η ‘συμπεριφορική’ συμπτωματολογία… παραπέμπει σε πάθη, από τα οποία είναι ανάγκη να θεραπευτούμε! Γιατί, στα μεν ‘υποδεέστερα’ όντα που θεωρούμε ‘κατώτερά’ μας… κι’ εμάς ‘ανωτέρους’ απ’ αυτά, φερόμαστε ως… δυναστικοί και βασανιστικοί ‘τυρανίσκοι’! [ 23 ] Στα δε υπέρτερα όντα που θεωρούμε ‘ανώτερά’ μας, φερόμαστε ως θλιβεροί ‘δελφινίσκοι’ προσπαθώντας, με ανθρωπάρεσκες [ 24 ] συμπεριφορές, ν’ αποσπάσουμε την εύνοιά τους!…
Πώς μπορούμε να στεκόμαστε ‘υγιώς πνευματικά’ (χωρίς να νοιώθουμε μειονεκτικά…) εμπρός σε μείζονα μεγέθη, [ 25 ] όπως του μακρό-κοσμου…;! Κι’ ακόμα, πώς θα μάθουμε να φερόμαστε ήπια, γλυκά, καταδεκτικά (χωρίς να νοιώθουμε πλεονεκτικά…), μπροστά σε όντα με ελάσσονες διαστάσεις, σαν τα ‘λιλιπούτεια’ μεγέθη του μικρό-κοσμου…;! Ο Χριστός με τον λόγο Του κι’ οι Άγιοι Πατέρες με την ζωή τους, μας διδάσκουν ότι: αν/όταν αποκτήσουμε φρόνημα θεϊκής ταπεινώσεως, θα μπορούμε να ‘κατεβαίνουμε’ με σεβαστική ταπεινότητα τα ‘σκαλοπάτια’ στις κλίμακες των μικρο-κοσμικών μεγεθών…! Ακόμα, θα μπορούμε ν’ ‘ανεβαίνουμε’ γενναία κι’ ακομπλεξάριστα όλες τις βαθμίδες στις κλίμακες των μακρο-κοσμικών μεγεθών…! Γιατί η σχέση μας με τον ταπεινότατο Θεό, προϋποθέτει και συνεπάγεται μια επίσης ταπεινή ‘περίπτυξη’ όλης της μικρο/μακρο-κοσμικής Δημιουργίας Του… στην οποία έχουμε πλαστεί να είμαστε (χωρίς να το αξίζουμε) η «βασίλεια κορωνίδα»!
Ο κόσμος αυτός πλαστουργήθηκε για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, όμως, δεν πλάστηκε γι’ αυτόν τον κόσμο! Η παντοδύναμη βούληση του Θεού, μας έφερε από το ΜΗΔΕΝ της ανυπαρξίας στο ΕΙΝΑΙ της ύπαρξης, αλλά δεν μας προόρισε για τον παρόντα φθειρόμενο κόσμο… μα για τον μέλλοντα άφθαρτο υπέρ-κοσμο (πολύ πιο ‘πέρα και πάνω’ από τον μακρό-κοσμο)! Η φθορά και ο θάνατος δεν υπήρχαν πουθενά στις ‘κατασκευαστικές προδιαγραφές’ μας…! Αμφότερα, προέκυψαν… όταν η ανθρώπινη φύση εξέπεσε από την ‘ερωτική αφοσίωση’ και ‘αγαπητική υπακοή’ στον πανάγαθο Δημιουργό! Έκτοτε, κάθε άνθρωπος που έρχεται στην ύπαρξη, κομίζοντας την ασθένεια της ‘πεσμένης φύσεως’ (ροπή προς πάθη), έχει ανάγκη ψυχικής θεραπείας, για να καταστεί υγιής-άξιος προς μετάσταση στην υπερκόσμια ζωή της Ουράνιας Βασιλείας!
Ερχόμαστε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και πορευόμαστε προς την αιωνιότητα, περνώντας βιαστικά απ’ αυτόν τον κόσμο. Εδώ, παραμένουμε… όσο ευδοκεί η Θεία Πρόνοια, για να εργαστούμε στον ‘μυστικό αμπελώνα’ της ψυχής μας, θεραπεύοντας την άρρωστη φύση μας από τις αμαρτίες και τα πάθη! Αλλ’ ενώ ακόμα προσαρμοζόμαστε στην επίγεια ‘εξορία’ μας… και, πριν προλάβουμε ν’ απολαύσουμε τα γήινα αγαθά… στα οποία επενδύσαμε, το λάδι στο καντήλι μας τελειώνει… και αναχωρούμε για το τελευταίο και ‘ανεπίστροφο ταξίδι’ μας! Αναχωρούμε ξαφνικά για την αιωνιότητα, κενοί… απ’ όσα αγαπήσαμε… και δεν προλάβαμε να χαρούμε! Και τότε ανοίγουν τα μάτια μας, κι’ αντιλαμβανόμαστε ότι, η ζωή είν’ εκεί… στα υπερκόσμια! Εδώ στα εγκόσμια ήταν -απλώς- ο βίος… και τελείωσε! Ένα μικρό ‘ορεκτικό’ πριν από το ‘κυρίως πιάτο’ που ακολουθεί, στο Βασιλικό Δείπνο της αιωνιότητας. Ένα σύντομο πρελούδιο… πριν από το ατελείωτο κοντσέρτο της όντως ζωής!
Δυστυχώς, ερχόμαστε στον παρόντα κόσμο κι’ αρχίζουμε να εντρυφούμε εμμονικά στις απατηλές ‘χαρές’ των αισθήσεων… που θέλγουν τόσο ισχυρά! Χάνουμε τον υπαρξιακό προσανατολισμό μας, κι’ ‘ανακατευθύνουμε’ άστοχα τις υπαρξιακές μας ‘στοχεύσεις’, απ’ τα ουράνια στα επίγεια… απ’ τα αιώνια στα εφήμερα… από τ’ άφθαρτα στα φθαρτά…! Εξαντλώντας δε την όρεξή μας για αθάνατη ζωή, σ’ αυτόν τον θνησιγενή βίο… χάνουμε την αιωνιότητα ως ενθύμηση οδηγητική! Και την ‘θυμόμαστε’ ξανά (αργά, πλέον, για διόρθωση βίου…) όταν έρθει ο βιολογικός θάνατος και περάσουμε (ενώ ακόμα είμαστε… ανέτοιμοι!) στο μετα-βιολογικό επέκεινα! Το πιο σημαντικό ταξίδι μας… ‘στα κουτουρού’, χωρίς προπαρασκευή και χωρίς προϋποθέσεις…! Χωρίς ‘έγγραφα ταξιδιωτικά’ για είσοδο… και ‘διαπιστεύσεις μεταναστευτικής νομιμότητας’ για παραμονή… στην Χώρα των ζώντων! «Πού πας… ‘ρε’ Καραμήτρο…;»!
Αντί επιλόγου.
Κάποτε ο Όσιος Δωρόθεος (Πνευματικός στην Μονή του Αββά Σερίδου, στην Γάζα της Παλαιστίνης), συνομιλώντας μ’ έναν μεγάλο άρχοντα της Γάζας, τον ρώτησε: – «Εξοχώτατε, πώς θεωρείς τον εαυτό σου… όταν είσαι στην πόλη σου…;» – «Θεωρώ τον εαυτό μου πρώτο και επιφανέστερο από όλους τους άρχοντες!» – «Αν φύγεις από την Γάζα και πας στην Καισάρεια (πόλη μεγαλύτερη), πώς θα θεωρείς εκεί τον εαυτό σου…;» – «Θα με θεωρώ πολύ κατώτερο… από τους ντόπιους άρχοντες!» – «Αν αναχωρήσεις και πας στην Αντιόχεια (ακόμα μεγαλύτερη πόλη), πώς θα θεωρείς εκεί τον εαυτό σου…;» – «Θα νομίζω ότι είμαι ένας ασήμαντος χωρικός…» – «Κι’ αν πας στην Κωνσταντινούπολη, μπροστά στον Αυτοκράτορα κι’ ανάμεσα στους λαμπροφορεμένους άρχοντες των ανακτόρων, πώς θα βλέπεις εκεί τον εαυτό σου…;» – «Θα νοιώθω απερίγραπτη ντροπή… σαν πάμπτωχος επαίτης…»!
Ένας ΚΑΚΟγηρος…
από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[ 1 ] «Άβυσσος άβυσσον επικαλείται…» (ψαλμ. 41, 8)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Η άβυσσος των αμαρτιών και των παθών μου… επικαλείται, Κύριε, την άβυσσο της Ευσπλαχνίας Σου και των Πατρικών Σου Οικτιρμών!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 2 ] Το σύνθετο αυτό προσωνύμιο «Παντεχνήμων Λόγος» με την τόσο εκφραστική ρωμαλεότητα του Αγίου Κοσμά του Ποιητού (από την 9η Ωδή των «Καταβασιών» της Πεντηκοστής) αποδίδεται στον Θεάνθρωπο Χριστό. Τονίζει την Δημιουργική και Καλλιτεχνική Του ευρηματικότητα, που είναι ανεπανάληπτη… κι’ έχει αποτυπωθεί ως σφραγίδα γνησιότητας, πάνω στην τελειότητα όλων των λογικών κι’ αλόγων κτισμάτων Του! Ας απολαύσουμε την θεόπνευστη ποιητική απόδοση του Ιερού Υμνωδού της Λατρείας μας:
«Μη της φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, και παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ απείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε. Δοχείον του αστέκτου, χωρίον του απείρου Πλαστουργού Σου, Σε μεγαλύνομεν!»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Παρθένα Θεομάννα… Εσύ, που συνέλαβες από Πνεύμα Άγιο, και κυοφόρησες τον Υιό του Θεού χωρίς να δοκιμάσει φθορά η Παρθενία Σου! Εσύ, που δάνεισες την σάρκα Σου στο Λόγο του Πατρός και Δημιουργό του σύμπαντος, ώστε να ενσαρκωθεί και ενανθρωπήσει! Μάννα, που δεν βίωσες ‘πείρα ανδρός’…! Σκεύος, που περιέλαβες μέσα Σου Εκείνον που τα σύμπαντα δεν μπορούν να Τον περικλείσουν! «Χώρα του αχωρήτου», που χώρεσες μέσα Σου τον άπειρο Πλαστουργό Σου, Εσένα υμνολογούμε και δοξάζουμε…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 3 ] «Πάντα δι’ Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέν, ο γέγονεν…» (Ιωάν. 1, 3)!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Τα σύμπαντα δημιουργήθηκαν απ’ Αυτόν, και χωρίς την δική Του σοφία και δύναμη δεν έγινε τίποτα από τα δημιουργημένα…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 4 ] «Μάθετε απ’ Εμού, ότι Πράος ειμί και Ταπεινός τη καρδία… και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών…» (Ματθ. 11, 29)!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Γνωρίστε από Εμένα τον Ίδιο, ότι είμαι Πράος και Ταπεινός στην καρδιά… και θα βρείτε τέλεια ψυχική ανάπαυση στην Αγάπη Μου…!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 5 ] «Εν τω κόσμω ην, και ο κόσμος δι’ Αυτού εγένετο, και ο κόσμος Αυτόν ουκ έγνω… Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι Αυτόν ου παρέλαβον.… Όσοι δε έλαβον Αυτόν, έδωκεν αυτοίς τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού…» (Ιωάν. 1, 10-11)!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Έζησε μέσα στον κόσμο που Αυτός έπλασε… ανάμεσα στους ανθρώπους που Αυτός δημιούργησε… και κανείς δεν τον αναγνώρισε! Ήρθε κοντά στα πλάσματά Του, και τα πλάσματά Του δεν Τον υποδέχτηκαν εγκάρδια. Σε όσους, όμως, Τον υποδέχτηκαν με λατρεία και πίστεψαν στο Άγιο όνομά Του, χάρισε την υπέρτατη τιμή και εξουσία να γίνουν Τέκνα Θεού…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 6 ] «Μιμηταί μου γίνεσθε… καθώς καγώ (ειμί) Χριστού…» (Α΄ Κορινθ. 11, 1)!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Σας προτρέπω ν’ ακολουθήσετε πιστά εμένα, στον αγώνα της Πίστης… όπως κι’ εγώ ακολουθώ πιστά τον Σωτήρα μας Χριστό…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 7 ] «Ο έχων τας Εντολάς Μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών Με! Ο δε αγαπών Με… αγαπηθήσεται υπό του Πατρός Μου, καγώ αγαπήσω αυτόν… και εμφανίσω αυτώ Εμαυτόν…» (Ιωάν. 14, 21)!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Όποιος μελετά κι’ εφαρμόζει τις Εντολές Μου, αυτός είναι που όντως Με αγαπά! Κι’ όποιος Με αγαπά… θ’ ανταγαπηθεί από τον Ουράνιο Πατέρα Μου κι’ από Εμένα, και τότε Εγώ θα του αποκαλυφθώ…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 8 ] Μικρό-κοσμος: Είναι η διάσταση ύπαρξης και λειτουργίας όλων των ‘λιλιπούτειων’ όντων, των κυττάρων και άλλων μικρο-οργανισμών, που ζουν και δρουν μέσα ή γύρω μας… χωρίς να εμπίπτουν, με φυσικό τρόπο, στην αντίληψη των συμβατικών πέντε αισθήσεων. Η οπτικοποίησή τους είναι δυνατή μόνο υπό ορισμένες ειδικές προϋποθέσεις: χρήσεως οργάνων, όπως είναι οι μεγάλοι μεγεθυντικοί φακοί και τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια. [ 27 ]
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 9 ] Κόσμος: Είναι η διάσταση ύπαρξης και λειτουργίας όλων των επιγείων όντων, λογικών και αλόγων, με τον άνθρωπο (πρωτίστως μάλιστα αυτόν, ως κυρίαρχο λογικό και «θεούμενο ζώο» μέσα στην ορατή κτίση του Θεού) να δεσπόζει ως βασιλιάς επάνω σε όλα τα ζώα της γης, του αέρα και της θάλασσας, που βλέπονται με γυμνά μάτια! [ 27 ]
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 10 ] Μακρό-κοσμος: Είναι η διάσταση ύπαρξης και αρμονικής κίνησης των ουρανίων σωμάτων του Ηλιακού μας συστήματος, αλλά και του Γαλαξία μας, καθώς και των άλλων δισεκατομμυρίων γαλαξιών, που δεν έχουν έμβια ζωή… ούτε μπορούν να την υποστηρίζουν. Εικόνες από τον μακρό-κοσμο του σύμπαντος… μπορούμε να θαυμάσουμε μόνο με την χρήση εξειδικευμένων τηλεσκοπίων, αναλογικών ή ηλεκτρονικών, και κυρίως αστρονομικών ή ραδιοτηλεσκοπικών… που εκπέμπουν ραδιοσήματα και οπτικοποιούν εικόνες! [ 27 ]
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 11 ] Υπέρ-κοσμος: Είναι η διάσταση υπερ-κόσμιας ύπαρξης των αΰλων και πνευματικών όντων της Ουράνιας Βασιλείας, που δεν εμπίπτουν στην αντίληψη των συμβατικών αισθήσεων. Αυτά, για να καταστούν αισθητά… χρήζουν ειδικών πνευματικών προϋποθέσεων, που μόνο λίγα από τα λογικά έμβια όντα (ανθρώπους) πληρούν… και πάλι μόνο με την Θεία Χάρη! Βασική προϋπόθεση, η εναρμόνιση του βίου μας προς τις Ευαγγελικές Εντολές του Χριστού, και η δημιουργία συνθηκών μετοχής στην άκτιστη Θεία Χάρη, η Οποία χαρίζει στον άνθρωπο το ειδικό πνευματικό ‘Ενδοσκόπιο’ της ψυχής, με το οποίο -μόνο- είναι δυνατή η διόπτευση των πνευματικών όντων και των ‘μεταφυσικών’ καταστάσεων…! [ 27 ]
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 12 ] Υπό-κοσμος: Αν και μ’ αυτό το σύνθετο προσωνύμιο (υπό + κόσμος = κάτω από τον κόσμο) ορίζουμε, συνεκδοχικά, το ‘περιθώριο’ της κοινωνίας μας όπου ζουν και δρουν εγκληματικά στοιχεία, ο όρος αποδίδει πρωτίστως την μεταφυσική εκδοχή της εγκληματικότητας! Ως ‘υπόκοσμος’ ορίζεται η μεταφυσική ‘περιοχή’ ύπαρξης των πονηρών και ακαθάρτων πνευμάτων… που ‘εποικίζουν’ το βασίλειο του Άδη. Ένα σκοτεινό βασίλειο «ητοιμασμένον τω Διαβόλω και τοις Αγγέλοις αυτού» (Ματθ. 25, 41), που φτιάχτηκε από τον Θεό σαν «φυλακή υψίστης ασφαλείας» για να ‘μαντρώσει’ τον Σατανά και την εγκληματική συμμορία του, μαζί με όλους όσοι (εκ των ανθρώπων) ταυτίζονται μαζί του ηθελημένα, και τον ακολουθούν αβιάστως δουλικά…! [ 27 ]
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 13 ] «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού… ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλει το στερέωμα…» (ψαλμ. 18, 1)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Η ομορφιά και η αρμονία του ουρανού αποκαλύπτουν την ένδοξη παρουσία του Θεού μέσα στην Κτίση… ενώ την παντοδυναμία των πλαστουργικών Του χεριών την προδίδει η συμπαντική απεραντοσύνη…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 14 ] Από την κλίμακα πολλαπλασίων μεγεθών του m/μέτρου, για τις γήινες ανάγκες μέτρησης αποστάσεων, χρησιμοποιούμε: α) το Decameter/Δεκάμετρο = δεκάδα m, β) το Hectometer/Εκτόμετρο = εκατοντάδα m, και γ) το Kilometer/Κιλόμετρο = χιλιάδα m. Πέραν των τριών αυτών, καμμία άλλη αναγκαιότητα δεν μας υποχρεώνει να επεκταθούμε στα υπόλοιπα μεγέθη, αφού αυτά παραπέμπουν σε ανάγκες μέτρησης αποστάσεων πέραν της γης. Η αναφορά τους εδώ, γίνεται για να διευρυνθεί το οπτικό μας πεδίο, προς μεγέθη μείζονα… του συμβατικού μας βίου: α) το Megameter/Μεγάμετρο = εκατομμυριάδα m, β) το Gigameter/Γιγάμετρο = δισεκατομμυριάδα m, γ) το Terameter/Τεράμετρο = τρισεκατομμυριάδα m, δ) το Petameter/Πετάμετρο = τετράκις εκατομμυριάδα m, ε) το Exameter/Εξάμετρο = πεντάκις εκατομμυριάδα m, στ) το Zettameter/Ζετάμετρο = εξάκις εκατομμυριάδα m, και ζ) το Yiotameter/Γιωτάμετρο = επτάκις εκατομμυριάδα m!
Από την κλίμακα υποπολλαπλασίων μεγεθών του m/μέτρου: α) το Decimeter/Ντεσίμετρο = δέκατο του m, β) το Centimeter/Σεντίμετρο = εκατοστό του m, και γ) το Millimeter/Μιλίμετρο = χιλιοστό του m, είναι τα μόνα που βρίσκουν εφαρμογή στον καθημερινό μας βίο! Τα υπόλοιπα ‘λιλιπούτεια’ μεγέθη, είναι αξιοποιήσιμα μόνο στις ιδιαίτερες ανάγκες μετρήσεων που υπάρχουν στον μικρό-κοσμο: α) το Micrometer/Μικρόμετρο = εκατομμυριοστό του m, β) το Nanometer/Νανόμετρο = δισεκατομμυριοστό του m, γ) το Picometer/Πικόμετρο = τρισεκατομμυριοστό του m, δ) το Femtometer/Φεμτόμετρο = τετράκις εκατομμυριοστό του m, ε) το Attometer/Αττόμετρο = πεντάκις εκατομμυριοστό του m, στ) το Zeptometer/Ζεπτόμετρο = εξάκις εκατομμυριστό του m, ζ) το Yoctometer/Γιοκτόμετρο = επτάκις εκατομμυριστό του m!
Επειδή όλα αυτά ίσως θεωρούνται ανούσιες ‘θεωρητικούρες’, ας δώσουμε ένα παράδειγμα: Η διάμετρος ενός κυττάρου αντιστοιχεί περίπου σε 5-20 Micrometers/Μικρόμετρα (δηλ. ένα εκατομμυριοστό του m). Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από… τρισεκατομμυριάδες κυττάρων! Ο μέσος ενήλικος άνδρας έχει περίπου 36 τρισεκατομμύρια κύτταρα, ενώ η ενήλικη γυναίκα έχει 28 τρισεκατομμύρια κύτταρα κι’ ένα παιδί ηλικίας 10-12 ετών, έχει περίπου 17 τρισεκατομμύρια κύτταρα! Κι’ αυτό αρκεί για αναγωγή…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 15 ] Από την κλίμακα πολλαπλασίων μεγεθών του g/γραμμαρίου, για τις ανάγκες ζύγισης της μάζας, χρησιμοποιούμε: α) το Gram/Γραμμάριο, β) το Decagram/Δεκαγραμμάριο = δεκάδα g, γ) το Hectogram/Εκτογραμμάριο = εκατοντάδα g, δ) το Kilogram/Χιλιογραμμάριο = χιλιάδα g ή kg, ε) το Megagram/Μεγαγραμμάριο = εκατομμυριάδα g ή Tone/τόνος. Τα μεγαλύτερα μεγέθη: το Gigagram/Γιγαγραμμάριο = δισεκατομμυριάδα g, το Teragram/Τεραγραμμάριο = τρισεκατομμυριάδα g, το Petagram/Πεταγραμμάριο = τετράκις εκατομμυριάδα g, το Exagram/Εξαγραμμάριο = πεντάκις εκατομμυριάδα g, το Zettagram/Ζεταγραμμάριο = εξάκις εκατομμυριάδα g, και το Yottagram/Γιοταγραμμάριο = επτάκις εκατομμυριάδα g, υπάρχουν… για να μας διδάσκουν ταπεινότητα και σεβασμό προς το τερατώδες…!
Από την κλίμακα υποπολλαπλασίων μεγεθών του g/γραμμαρίου, στον κόσμο μας χρησιμοποιούμε μόνο τα τρία πρώτα μεγέθη: το Decigram/Δεκιγραμμάριο = δέκατο του g, το Centigram/Σεντιγραμμάριο = εκατοστό του g, και το Milligram/Μιλιγραμμάριο = χιλιοστό του g. Από το Microgram/Μικρογραμμάριο = εκατομμυριοστό του g, όλα τα υπόλοιπα μεγέθη: δηλ. το Nanogram/Νανογραμμάριο = δισεκατομμυριοστό του g, το Picogram/Πικογραμμάριο = τρισεκατομμυριοστό του g, το Femtogram/Φεμτογραμμάριο = τετράκις εκατομμυριοστό του g, το Attogram/Ατογραμμάριο = πεντάκις εκατομμυριοστό του g, το Zeptogram/Ζεπτογραμμάριο = εξάκις εκατομμυριοστό του g, το Yoctogram/Γιοκτογραμμάριο = επτάκις εκατομμυριοστό του g, όλα φαντάζουν… ‘αόρατα’ κι’ ‘ανύπαρκτα’, και η χρησιμότητά τους περιορίζεται μόνο σε ‘ζυγίσματα’ απειροελαχίστων μαζών του μικρο-κόσμου! Ωστόσο, υπηρετούν κι’ έναν άλλο ιερό σκοπό: με την διαστατική τους μηδαμινότητα, μπορούν να εμπνεύσουν στον υπερήφανο άνθρωπο, ταπεινότητα και σεβασμό προς το μηδαμινό κι’ απειροελάχιστο…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 16 ] Από την κλίμακα πολλαπλασίων μεγεθών του sec/δευτερολέπτου, για τις ανάγκες μέτρησης του χρόνου της καθημερινότητάς μας στον κόσμο, χρησιμοποιούμε: α) την μονάδα: Sec/Δευτερόλεπτο = 1 x 1 sec, β) την μονάδα: Min/Λεπτό = 1 x 60 sec, γ) την μονάδα: Hour/Ώρα = 1 x 60 min x 60 sec, δ) την μονάδα Day/Μέρα = 24 hour x 60 min x 60 sec, ε) την μονάδα: Month/Μήνας = 30 days x 24 hours x 60 min x 60 sec, στ) την μονάδα: Year/Έτος = 12 months x 30 days x 24 hours x 60 min x 60 sec. Ενώ για τις, εκτός πλανήτη γης και εκτός Ηλιακού συστήματος, ανάγκες μετρήσεως του χρόνου, χρησιμοποιούμε διαφορετικούς υπολογισμούς με πιο αντισυμβατικά μέτρα, που αναφέρονται στις υποσημειώσεις 17, 18, 19.
Από την κλίμακα υποπολλαπλασίων μεγεθών του Sec/Δευτερολέπτου, χρησιμοποιούμε μόνο τα τρία πρώτα μεγέθη: το Decisec/Δεκατοδευτερόλεπτο = δέκατο του sec, το Centisec/Εκατοδευτερόλεπτο = εκατοστό του sec, και το Millisec/Χιλιοδευτερόλεπτο = χιλιοστό του sec. Αντίθετα, από το Microsec/Μικροδευτερόλεπτο = εκατομμυριοστό του sec και μετά, όλα τα υπόλοιπα μεγέθη: το Nanosec/Νανοδευτερόλεπτο = δισεκατομμυριοστό του sec, το Picosec/Πικοδευτερόλεπτο = τρισεκατομμυριοστό του sec, το Femtosec/Φεμπτοδευτερόλεπτο = τετράκις εκατομμυριοστό του sec, το Attosec/Αττοδευτερόλεπτο = πεντάκις εκατομμυριοστό του sec, το Zeptosec/Ζεπτοδευτερόλεπτο = εξάκις εκατομμυριοστό του sec, και το Yoctοsec/Γιοκτοδευτερόλεπτο = επτάκις εκατομμυριοστό του sec, όλα φαντάζουν… εξωπραγματικά, και η χρησιμότητά τους περιορίζεται μόνο σε μετρήσεις απειροελάχιστης διάρκειας ‘εργασιών’ του μικρο-κόσμου! Αλλά κι’ εδώ, υπηρετείται ένας άλλος άγιος σκοπός! Με την ελαχιστότητά τους, αυτοί οι ‘χρόνοι’ εμπνέουν στο αλαζονικό μας ΕΓΩ… ταπεινοφροσύνη και σεβασμό στο ‘ελάχιστο’!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 17 ] Από την κλίμακα πολλαπλασίων μεγεθών της μονάδας Bt/Μπάϊτ, για τις ανάγκες υπολογισμού της ψηφιακής χωρητικότητας (αποθήκευσης αρχείων), χρησιμοποιούμε: α) το Byte/Μονόμπιτο = μονάδα bt, β) το Decabyte/Δεκάμπιτο = δεκάδα bt, γ) το Hectobyte/Εκτόμπιτο = εκατοντάδα bt, δ) το Kilobyte/Κιλόμπιτο = χιλιάδα bt, ε) το Megabyte/Μεγάμπιτο = εκατομμυριάδα bt, στ) το Gigabyte/Γιγάμπιτο = δισεκατομμυριάδα bt, ζ) το Terabyte/Τεράμπιτο = τρισεκατομμυριάδα bt, η) το Petabyte/Πετάμπιτο = τετράκις εκατομμυριάδα bt, θ) το Exabyte/Εξάμπιτο = πεντάκις εκατομμυριάδα bt, ι) το Zettabyte/Ζετάμπιτο = εξάκις εκατομμυριάδα bt, και ια) το Yottabyte/Γιοτάμπιτο = επτάκις εκατομμυριάδα bt.
Στην κλίμακα υποπολλαπλασίων μεγεθών του Byte/Μπάϊτ (το οποίο είναι, ήδη, ένα ελαχιστότατο μέγεθος στην ψηφιακή τεχνολογία!), μπορούμε να δούμε… φρικώδη (θεωρητικά) υποπολλαπλάσια: α) το Decibyte/Δεκίμπτιτο = δέκατο του bt, β) το Centibyte/Σεντίμπιτο = εκατοστό του bt, γ) το Millibyte/Μιλίμπιτο = χιλιοστό του bt, δ) το Microbyte/Μικρόμπιτο = εκατομμυριστό του bt, ε) το Nanobyte/Νανόμπιτο = δισεκατομμυριστό του bt, στ) το Picobyte/Πικόμπιτο = τρισεκατομμυριοστό του bt, ζ) το Femtobyte/Φεμτόμπιτο = τετράκις εκατομμυριοστό του bt, η) το Attobyte/Αττόμπιτο = πεντάκις εκατομμυριοστό του bt, θ) το Zeptobyte/Ζεπτόμπιτο = εξάκις εκατομμυριοστό του bt, ι) το Yoctobyte/Γιοκτόμπιτο = επτάκις εκατομμυριοστό του bt, με τις περισσότερες απ’ αυτές τις τρομακτικές μηδαμινότητες… να παραμένουν μόνο θεωρητικές, αφού δεν υπάρχει τρόπος ούτε λόγος για να υλοποιηθεί χρηστικά η χωρητική τους ελαχιστότητα!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 18 ] Astronomic Unit/AU/Αστρονομική μονάδα. Ισούται περίπου με την μέση απόσταση της Γης – Ηλίου, δηλ. περίπου 150 εκατομμυριάδες km, και υπολογίζεται με τον χρόνο (περίπου 8,5΄ λεπτά) που χρειάζεται το Ηλιακό Φως (με ταχύτητα 300.000 km/sec) για να φτάσει στη γη. Χρησιμοποιείται κυρίως για μέτρηση αποστάσεων ‘εντός’ του Ηλιακού μας Συστήματος.
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 19 ] Light Year (Έτος φωτός). Η απόσταση που διανύει το φως (με ταχύτητα περίπου 300.000 km/sec) σ’ ένα γήινο έτος, και αντιστοιχεί περίπου σε… 9,46 τρισεκατομμυριάδες km! Σημειωτέον ότι, υπάρχουν αποστάσεις μέσα στο νομιζόμενο ‘απέραντο’ -και όμως περατό!- σύμπαν… που αντιστοιχούν σε χιλιάδες… εκατομμυριάδες… δισεκατομμυριάδες… τρισεκατομμυριάδες… έτη φωτός!…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 20 ] Ρarsec (Παρσέκ). Αντιστοιχεί περίπου σε 3,26 έτη φωτός, δηλ. περί τα… 31 τρισεκατομμυριάδες km! Χρησιμοποιείται για μέτρηση αποστάσεων ‘εκτός’ του Ηλιακού μας Συστήματος… αλλ’ ‘εντός’ του Γαλαξιακού μας χώρου. Για τις ‘εκτός’ του Γαλαξιακού μας χώρου αποστάσεις, μέσα σ’ ένα σύμπαν δισεκατομμυρίων Γαλαξιών… χρησιμοποιούνται άλλες μετρικές μονάδες…!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 21 ] Το ‘σύνδρομο κατωτερότητας’ συνιστά ψυχοπαθολογικό νόσημα, που είναι ίδιον εκείνων που έχουν υποστεί ποικίλες κακοποιήσεις κι’ έχουν ‘αναπτύξει’ (αντίστροφα) μια αυτοπεποίθηση μηδενική…! Εγκλωβίζει τους ψυχο/σωματικά αδυνάτους, τους ευφυώς μετρίους, τους φυσιογνωμικά ‘συνηθισμένους’, τους επιχειρηματικά (δημιουργικά) ατόλμους, οι οποίοι δεν μπορούν, μέσα στην νομιζόμενη μιζέρια τους, να διακρίνουν… πού ακριβώς έγκειται ο μεγαλύτερος κι’ ανεπανάληπτος θησαυρός κάθε ανθρώπου, που καθιστά την ψυχή του τιμαλφέστερη από όλον τον ‘ντουνιά’…! [ 26 ]
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 22 ] Το ‘σύνδρομο ανωτερότητας’ είναι μια από τις ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές που ταλανίζουν όχι μόνο τις κοινωνίες των λογικών, αλλά και των αλόγων ζώων! Ως παθολογία, γεννιέται κι’ αναπτύσσεται σαν λογισμός στον νου των δυνατών, των ευφυών, των ωραίων και των ικανών…! Είναι μια ‘νόσος της ψυχής’, που βασανίζει ανηλεώς και το πάσχον (από εγωισμό) υποκείμενο… αλλά και τους ατυχείς αποδέκτες των συμπεριφορικών του ξεσπασμάτων! Η θεραπεία αυτής της ‘ψυχασθένειας’, όπως και όλων των άλλων, έγκειται στην απόκτηση της Ταπεινοφροσύνης (που μας δίδαξε ο Χριστός έλλογα και έμπρακτα), η οποία θεραπεύει κάθε νόσο της ψυχής!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 23 ] Το ψυχο/νοητικό υπόβαθρο αυτής της παθολογικής συμπεριφοράς (να γίνεται κανείς, συχνά… ή συνέχεια, ένας μικρός… ή μεγάλος ‘τυρανίσκος’ αυτών που βρίσκονται ιεραρχικά κάτω από την ‘αυθεντία’ του), είναι το ‘σύνδρομο ανωτερότητας’ που -όπως περιγράφεται στην υποσημείωση 21- χρειάζεται ως θεραπεία την πρόσκτηση της εν Χριστώ Ταπεινότητας! Μιας Αρετής, που μεταμορφώνει γλυκά, με την Χάρη του Θεού, τον άνθρωπο από σκληρόκαρδο και βασανιστικό ‘αφεντικό’… σε τρυφερόκαρδο ‘σύνδουλο’ και υποστηρικτικό συνάδελφο και συνοδοιπόρο προς την Αγάπη του Χριστού!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 24 ] «Ει γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην!…» (Γαλ. 1, 10)!
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αν ακόμα προσπαθούσα να γίνω αρεστός στους ανθρώπους, δεν θα ήμουν Χριστολάτρης και Χριστόδουλος!…
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 25 ] «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω…» (Ρωμ. 13, 1)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Κάθε ψυχή που έχει αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Χριστού τον Θεάνθρωπο Ελευθερωτή της από κάθε δαιμονική ή ανθρώπινη δουλεία… ας υποτάσσεται στην εξουσιαστική ιεραρχία αυτού του κόσμου, γιατί αυτό δεν μειώνει την ηθική και πνευματική ελευθερία του, ούτε κατ’ ελάχιστο!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 26 ] «Τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού…;!»
(Ματθ. 16, 26).
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Τί μπορεί να δώσει/λάβει ο άνθρωπος ως ισάξιο αντάλλαγμα της θεοειδούς κι’ αθάνατης ψυχής του…;!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
[ 27 ] Οι ‘κλίμακες σύγκρισης’ μεταξύ κόσμου-μακροκόσμου-μικροκόσμου αφορούν μεγέθη ΠΟΣΟΤΙΚΑ… ενώ οι κλίμακες συγκρίσεων μεταξύ κόσμου-υπερκόσμου-υποκόσμου, αφορούν μεγέθη ΠΟΙΟΤΙΚΑ… που κάνουν τους εν λόγω ‘κόσμους’ ν’ απέχουν απ’ αλλήλων «καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών…» (ψαλμ. 103, 12)! Αλλά με αυτές τις διαφορές θα ασχοληθεί ο «ΚΑΚΟγηρος… από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων» σε άλλη ανάρτηση.
