Με την έναρξη των διερευνητικών αυξάνεται η αβεβαιότητα στον ελληνικό λαό: α) για το περιεχόμενό τους, που παραμένει ασαφές λόγω του αναθεωρητισμού της Τουρκίας, β) για το σε ποιο πολιτικό περιβάλλον θα διεξαχθούν, καθώς η Άγκυρα συνεχίζει με (χαμηλότερης έντασης) προκλήσεις και γ) για την έκβασή τους.
Οι προοπτικές κινούνται μεταξύ: α) μίας άμεσης ρήξης λόγω διαφωνίας για την ατζέντα, β) μίας διαιώνισής τους χωρίς απτά αποτελέσματα και πληροφορίες για την πορεία τους επί μακρόν (άλλα 5-10 χρόνια), γ) μίας ελληνικής υποχώρησης στην ατζέντα, που θα ανοίξει τον “ασκό του Αιόλου”, δίνοντας στους Τούρκους περιθώριο να αλλάξουν το ισχύον status quo.
Ταυτόχρονα, η νέα Πενταμερής Διάσκεψη για την Κύπρο, με αιχμή την λύση των δύο κρατών που προωθεί ο Ερντογάν και ο “αχυράνθρωπος” Τατάρ, αλλά και το νέο τετελεσμένο στην Αμμόχωστο, δυνάμει διαμορφώνουν ένα επικίνδυνο 2-0 σε βάρος του Ελληνισμού. Χωρίς, δηλαδή, να χρειαστεί να δώσει ούτε μία μάχη επί του πεδίου, θα έχει χάσει τον “πόλεμο”, κάτω από τους στρατιωτικούς εκβιασμούς της Τουρκίας και την επικράτηση του “φοβικού συνδρόμου” που καλλιεργήθηκε από το 1974 και μετά από ηττοπαθείς ιδεολογίες.
Είναι οι δυνάμεις που επιλέγουν άκριτα τον κατευνασμό για να διατηρήσουν είτε την εξουσία, είτε την διεθνή στήριξη, είτε τα οικονομικά προνόμια και έναν εύκολο καταναλωτισμό, που έχει κέντρο το Λεκανοπέδιο. Στο 1/35 του εδάφους της χώρας έχει συγκεντρωθεί τουλάχιστον το 35% του πληθυσμού, με ό,τι ανορθολογικό αυτό συνεπάγεται σε κάθε τομέα! Το μέλλον, η παραγωγικότητα και η ασφάλεια της Ελλάδος, όμως, διακυβεύονται στην περιφέρειά της, ιδίως στο Αιγαίο, στην Θράκη, στη Μακεδονία και στην Ήπειρο.
Τα εύκολα είναι επιθυμητά, τα δύσκολα απωθούνται!
Επιστρέφοντας στο θέμα των διερευνητικών, επισημαίνω τα πιθανά αδιέξοδά τους:
Πρώτον, η Τουρκία είναι αναθεωρητική και απροκάλυπτα επεκτατική, με εθνικιστικό και μιλιταριστικό υπόβαθρο στην ελίτ και στη πλειονότητα του λαού της διαχρονικά. Τώρα ακόμη περισσότερο με τους νεοοθωμανικούς και ισλαμιστικούς προσανατολισμούς της. Συνεχίζει δε, να κινείται ως “επιτήδειος ουδέτερος” μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας-Κίνας και ισλαμικού κόσμου. Έχει στοιχεία ισχύος, αλλά και θεμελιώδεις αδυναμίες, που αυτήν την περίοδο συνυπάρχουν σε έναν άκρως επικίνδυνο και ασταθή συνδυασμό. Το ασθενές σημείο του είναι η οικονομία και η ριψοκίνδυνη, δαπανηρή και αβέβαιη εξωτερική πολιτική, που δημιουργεί εχθρούς και αντισυσπειρώσεις.
Έχοντας σημειώσει ορισμένες επιτυχίες, προσπαθεί να ελιχθεί ώστε να επαναπροσεγγίσει τη Δύση, εκμεταλλευόμενη τρία στοιχεία: α) τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα (όταν χρειάστηκαν το 2003 δεν χορηγήθηκαν), β) τα οικονομικά συμφέροντα μεγάλων χωρών (Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία) που είναι επενδεδυμένα στην οικονομία της και γ) μία μακρά παράδοση ανεκτικής και προνομιακής μεταχείρισης που της είχε επιφυλάξει η Δύση.
Σήμερα, αισθανόμενη χειραφετημένη και ισχυρή, επιχειρεί αλαζονικά και με αφροσύνη, να σταθεί ισότιμα ως συνομιλητής απέναντι στις ισχυρές χώρες. Στην ουσία προωθεί την δική της εθνική στόχευση να προσπορισθεί μεγαλύτερα οφέλη, ώστε να ισχυροποιηθεί περαιτέρω και στο μέλλον να αυτονομηθεί και να ανταγωνισθεί τις χώρες που σήμερα συνεχίζουν να την “χαϊδεύουν” σαν “κακομαθημένο παιδί”.
Ας διαβάσουν Ιστορία
Η νεοοθωμανική ατζέντα της όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνη σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Αποκτώντας πυρηνική τεχνολογία και υποδομή θα μπορεί αύριο, μαζί με ριζοσπαστικές ισλαμικές χώρες (Πακιστάν, Αζερμπαϊτζάν κ.α.) να καταστεί απειλή μεγαλύτερης εμβέλειας με πυραύλους που ήδη αναπτύσσει, ακόμα και με πυρηνικά όπλα.
Σήμερα, η Τουρκία επιχειρεί να εκκαθαρίσει το άμεσο περιβάλλον της, δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Συρία, το ιρακινό Κουρδιστάν και την Αρμενία. Φοβούμενη το Ισραήλ και την Αίγυπτο, επιχειρεί να τις δελεάσει με ευνοϊκές θαλάσσιες οριοθετήσεις και συμπράξεις. Αυτή η Τουρκία δεν πρόκειται να συζητήσει καλόπιστα με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Προτείνει το όπλο της και απαιτεί υποταγή και εκχώρηση κυριαρχίας! Πάντοτε, άλλωστε, αναιρούσε τις δεσμεύσεις της και διεύρυνε τις απαιτήσεις της.
Ας διαβάσουν Ιστορία οι αφελείς ή συμφεροντολόγοι σύμμαχοι και εταίροι μας. Εμείς γνωρίσαμε τους Τούρκους από κοντά, ως γείτονες ή δυνάστες επί αιώνες και έχουμε δραματική εμπειρία! Αλλά και η Ελλάδα ας εγκαταλείψει την “άψογο” στάση και ας ενημερώσει πλήρως και συνεχώς τη διεθνή κοινότητα, χωρίς “αυτοσυγκράτηση” πια και “ψυχραιμία”, για την καθημερινότητα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στον Έβρο και στην Δυτική Θράκη. Εκεί όπου εκδηλώνεται θρασύς ο επεκτατισμός της Τουρκίας.
Πριν από όλα πρέπει να κερδηθεί ο ιδεολογικός-ενημερωτικός πόλεμος, πριν χρειασθεί να επικρατήσουμε και στον πραγματικό. Βέβαια, η θεσμική-νομική διαμάχη πρέπει να εξελιχθεί με ταχείες κινήσεις μας για θέσπιση θαλασσίων ζωνών και οριοθέτηση, όπου είναι εφικτό. Και όπου δεν είναι, με υπεράσπιση της μέσης γραμμής/ίσης απόστασης, ως εθιμικού διεθνούς κανόνα, από τους απειλούντες ή παραβιάζοντες, εφόσον αρνούνται να προσέλθουν στη Διεθνή Δικαιοσύνη για οριοθετήσεις και απλώς αυθαιρετούν, περιφρονώντας την διεθνή έννομη τάξη.
Από μόνοι μας
Δεύτερον, να αντισταθούμε στους τουρκικούς εκβιασμούς και στις όποιες ξένες πιέσεις για διαπραγμάτευση της εδαφικής μας ακεραιότητας (δήθεν 152 “τουρκικά” νησιά!) ή της δικαιωματικής άμυνάς μας σε κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους και την αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων παντού. Έχω προτείνει επανειλημμένα ευελιξία μόνον σε διαύλους διεθνών υδάτων στις περιοχές μεταξύ των μεγάλων νησιών μας του Ανατολικού Αιγαίου, βορειότερα από την Σάμο-Ικαρία, με διατήρηση εκεί 10 μιλίων, ή άλλου πλάτους που θα επιλέξουμε. Έτσι, κανείς Τούρκος ή ξένος δεν θα μπορέσει να μας κατηγορήσει για μαξιμαλισμό!
Αυτό βέβαια θα το πράξουμε μόνοι μας χωρίς διαπραγμάτευση με τους Τούρκους, γιατί την περιοχή κυριαρχίας σου δεν την διαπραγματεύεσαι. Την καθορίζεις μόνος σου, έστω δείχνοντας ευελιξία, αν βέβαια η άλλη πλευρά δείξει στοιχειώδη καλοπιστία! Επίσης, να ανακηρύξουμε και να θεσπίσουμε παντού ΑΟΖ, εκεί όπου σήμερα έχουμε ή διεκδικούμε υφαλοκρηπίδα.
Για λόγους που είναι γνωστοί στους ενημερωμένους και τους έχω αναπτύξει στις 600 σελίδες του ομώνυμου βιβλίου μου για το “Νομικό Καθεστώς της ΑΟΖ στο νέο Δίκαιο της Θάλασσας“(2001) και σε πολλά άρθρα μου, η ΑΟΖ δίνει σημαντικά πλεονεκτήματα στο παράκτιο κράτος, που επί 10ετίες η Ελλάδα αδιαφορούσε να αξιοποιήσει! Μέχρι που αφύπνισε τις πολιτικές ηγεσίες η διεκδικητική τουρκική “Γαλάζια Πατρίδα” και το έκτρωμα του Μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης!
Η κόκκινη γραμμή
Τρίτον, να είμαστε σίγουροι, πέρα από “κατευνασμούς” κι “αυτομαστιγώματα”, ότι με τις παραπάνω λύσεις κινούμαστε νόμιμα και θεμιτά: ούτε την ελεύθερη ναυσιπλοΐα εμποδίζουμε, ούτε το Αιγαίο μετατρέπεται σε “κλειστή ελληνική λίμνη”, ούτε καμία Μεγάλη Δύναμη θα αντιδράσει, καθώς θα διασφαλίσουμε με “πλου διέλευσης” την πορεία της διεθνούς ναυσιπλοΐας στο ιστορικό ελληνικό Αρχιπέλαγος. Με ελληνικά χωρικά ύδατα 12 μιλίων, στο Αιγαίο θα παραμείνουν τουλάχιστον 20% διεθνή ύδατα. Θα διασφαλισθεί, όμως, η ενότητα, η επικοινωνία και η ασφάλεια της ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών μας.
Το απευκταίο και η κόκκινη γραμμή του εθνικού μας δόγματος ασφαλείας είναι να μην υπάρξει στο εσωτερικό του Αιγαίου, δυτικά (δηλαδή πίσω) από την αλυσίδα των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου, ενιαία ζώνη κυριαρχικών δικαιωμάτων (ΑΟΖ), ούτε μεγάλες προβολές αντίστοιχων τουρκικών “δακτύλων” προς το εσωτερικό Αιγαίο. Αν αυτό συνέβαινε, θα κινδύνευαν άμεσα τα νησιά μας και η ελληνική κυριαρχία σ’ αυτά.
Οι Τούρκοι θα είχαν το δικαίωμα να εγκαταστήσουν εκεί πλατφόρμες και άλλα τεχνητά νησιά, όχι μόνο για σκοπούς εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, ή επιστημονικής έρευνας, αλλά μαζί με αυτά: βάσεις RADAR, ελικοπτεροδρόμια ή πίστες απονήωσης αεροσκαφών κάθετης απογείωσης, βάσεις πυραύλων, μονάδες ειδικών δυνάμεων, δηλαδή μία πλήρη στρατιωτικοποίηση!
Προετοιμασία άμυνας
Θα αποκτούσαν, λοιπόν, τα “νησιά” που τους λείπουν και προσπαθούν να τα ιδιοποιηθούν από τα ελληνικά μικρά και μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου, που διεκδικούν με την διαβόητη θεωρία των “γκρίζων ζωνών”. Ταυτόχρονα, θα εγκλώβιζαν σε τουρκικές θαλάσσιες ζώνες τα νησιά μας του ανατολικού Αιγαίου, που θέλουν να ελέγξουν σε πρώτη φάση και σταδιακά να αλλοιώσουν πληθυσμιακά και ίσως οικονομικά! Η διεκδίκηση τουρκικής μειονότητας στη Ρόδο και την Κω, αλλά κυρίως η μεθοδευμένη προώθηση μεταναστών και προσφύγων, με την άγρια εργαλειοποίηση ανθρώπων, προς το νησιά μας αποτελούν τα πρώτα βήματα της τουρκικής στρατηγικής…
Αν οι διερευνητικές βαλτώσουν κι αυτό πρέπει να καταδειχθεί με γρήγορες συζητήσεις, η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει καταγγελτικά, ενημερώνοντας αναλυτικά τους Δυτικούς και άλλους συμμάχους. Αν, όμως, κριθεί ότι οι ανάγκες εκσυγχρονισμού και εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων το απαιτούν, μπορεί να παραμείνει στις διερευνητικές, ώστε η κατάρρευσή τους να μας βρει όσο γίνεται καλύτερα προετοιμασμένους για την προάσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Πάνω από όλα να μη διατηρούμε “ευσεβείς πόθους” και ψευδαισθήσεις ότι “θα τα βρούμε” με το “θηρίο”, παραχωρώντας “γην και ύδωρ”!
