Μήνας: Σεπτέμβριος 2025

«Ότε ήμην νήπιον, ως νήπιον εφρόνουν και ως νήπιον έλάλουν… Ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου…» (Α΄ Κορ. 13, 11) ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Όταν ήμουν νήπιο, σκεφτόμουν και μιλούσα σαν παιδί της ηλικίας μου. Αλλ’ όταν μεγάλωσα έπαψα να σκέφτομαι νηπιακά… Η εύλογη σκέψη, ότι: κάθε ζώο που πατεί στο έδαφος μπορεί να κινείται αυτόνομα και ανεξάρτητα από το υποπόδιό του (Γη) και το περιβάλλον του (Ατμόσφαιρα), έχει λογική βάση ‘προφανούς’ ρεαλισμού. Είναι, όμως, έτσι…;! Η περιστροφή της Γης είναι ‘μοναχικός’ ή ‘συντροφικός’ χορός… (με… ή χωρίς την Ατμόσφαιρα… και…

Στο ‘λυκόφως’ της Κοινωνικής ελευθερίας… όλα τα πουλιά που πετούσαν ολημερίς αδέσμευτα μέσα στο ‘απέραντο γαλάζιο’ της Θεϊκής Δημιουργίας… κι’ επέστρεψαν στις φωλιές τους για να κουρνιάσουν ολονυχτίς, το πρωί που θα ξυπνήσουν… θ’ αντικρύσουν τα φτερά τους ψαλιδισμένα σύρριζα…! Τους τελευταίους μήνες του 2025… τα περισσότερα μηνύματα που λαμβάνουμε από τον κόσμο… εδώ, στο ‘απόκοσμο’ αλλά φιλάνθρωπο, Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων… μονοπωλούν ένα θέμα: αυτό με τον «Προσωπικό Αριθμό» που θ’ αντικαταστήσει (υποχρεωτικά) τ’ όνομά μας! Ένα νούμερο που θα ‘αριθμοποιήσει’ το Χριστωνυμικό μας πρόσωπο, υποβιβάζοντας την ‘θεοειδή’ μας…

Σταυρός: Τρομακτικό σύμβολο φρικτής θανατικής καταδίκης ως το 33 μΧ, και από τη Σταύρωση/Ανάσταση του Χριστού κι’ εντεύθεν… Ένδοξο Τρόπαιο Θεϊκής Παντοδυναμίας και Χαροποιό Σύμβολο κατατρόπωσης του θανάτου! «Σταυρός, ο Φύλαξ πάσης της Οικουμένης! Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας! Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα! Σταυρός, πιστών το στήριγμα! Σταυρός, Αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα!» (Από την υμνολογία της Εορτής) Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης φύσης, είναι ότι χρειάζεται να νοιώθει πάντα ασφαλής και προστατευμένη… μπροστά σε κάθε είδους κίνδυνο, που θα μπορούσε να απειλήσει την ψυχο/σωματική της…

Νοσταλγώντας την παιδική μας ηλικία… νοσταλγούμε την χαμένη μας αθωότητα! «Εάν μη γένησθε ως τα παιδία… ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών!…» (Ματθ. 18, 3) ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Eσείς οι ενήλικες, αν δεν γίνετε -με τον προσωπικό σας αγώνα κατά των παθών… και τη βοήθεια της Χάρης του Θεού- όπως τα παιδιά: αγαθοί, αγνοί, αθώοι, αμνησίκακοι, ακενόδοξοι, αφιλάργυροι… δε θα μπείτε στην Ουράνια Βασιλεία, όπου μόνο άκακα όντα εισέρχονται…! Κάπου στα βάθη της ‘γηρασμένης’ -κυρίως, απ’ τα πάθη- ψυχής μας, σε μια απόμερη και σκοτεινή γωνιά του ‘υπογείου’ της ύπαρξής…