«Ο Θεός μου… εδίψησέ Σε η ψυχή μου, ποσαπλώς Σοι η σάρξ μου εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω…» (Ψαλμ. 62, 1). Οδοιπορώντας ισοβίως αδιάκοπα στους αχανείς ερημικούς αμμόλοφους της απαράκλητης ‘Σαχάρας’ αυτού του κόσμου, υπό έναν ήλιο αδυσώπητα καυστικό… όσα εφόδια κι’ αν έχουμε πάρει μαζί μας, μοιραία θα εξαντληθούν. Ανεφοδιαστική δυνατότητα στην μέση της ερήμου δεν υπάρχει, παρά μόνο στις λίγες ενδιάμεσες ‘οάσεις’ απ’ όπου μπορούμε να εφοδιαστούμε κάποιες βασικές προμήθειες, που κι’ αυτές σύντομα θα εκλείψουν! Άρα, αυτό που χρειαζόμαστε ως οδοιπόροι της ζωής δεν είναι…
ΠερισσότεραΆγιον Όρος Άθω: Μια ΔΙΨΑ μεταφυσική, φυσικώς αξεδίψαστη…
