Ζούμε στιγμές μεγάλες…εν μέσω μιας πανδημίας ή ακριβέστερα μια συνδημίας.
Εγκλεισμένοι στα σπίτια μας, τρομαγμένοι, «ξαποσταίνουμε» στην αγκαλιά του φόβου…. με την υπερβολή να χτυπάει κόκκινο.
Μια υπερβολή που κυρίως προέρχεται από την ημιμάθεια σε ότι αφορά την περιρρέουσα κατάσταση…μια υπερβολή που δημιουργεί άλλου τύπου αποστάσεις μεταξύ μας, αγριότητα, κακές συμπεριφορές, αγένεια…και κάποιες φορές και αντίδραση, κάτι που εν τέλει δεν συμφέρει κανένα. Δεν αποστασιοποιούμαστε χωροταξικά αλλά ψυχικά…κι αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Δεν αντιμετωπίζεται μια κρίση στην κοινότητα με τρόμο, πόσο δε μάλλον όταν εξοκέλλουμε σε ακραίες συμπεριφορές. Δεν μας κάνει έξυπνους η εχθρότητα …αλλά ανόητους! Δεν εκπαιδεύεις τον συνάνθρωπο να συμμορφωθεί με προσβολές και ειρωνεία, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο. Αυτές οι μέθοδοι εξάλλου δεν απέδωσαν ποτέ. Αυτό τον καιρό που πρέπει να είμαστε χωριστά…πρέπει να είμαστε και πιο κοντά από κάθε άλλη φορά! Το οξύμωρο της κατάστασης… αλλά τόσο απαραίτητο όσο κι η κάθε ανάσα που παίρνουμε μέσα ή έξω από τη μάσκα.
Αν δεν ενωθούμε δεν θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τις αποστάσεις ασφαλείας ποτέ! Ας κοιταχτούμε με αγάπη, δεν είμαστε εχθροί αλλά «συγκρατούμενοι» σε μια παγκόσμια φυλακή …με όλα τα παρελκόμενα. Μαζί θ’ αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες, που θα είναι αλλαγές κοσμοϊστορικού επιπέδου, όταν ο «διαιτητής» θα σφυρίξει τη λήξη του παιχνιδιού.
Ας μη φοράμε και τη μάσκα του τρόμου, της εχθρότητας…στο τέλος δεν θα μπορούμε να πάρουμε ανάσα!!
Σοφία Φελέκη MSc. Θεολόγος
https://www.facebook.com/sophiafeleki
