Κατηγορία: Απόψεις

Στη δύση όλων των ελευθεριών… ο ορίζοντας ‘χρυσίζει’ σαν αυγή ενός ‘ανακαινισμένου’ -δήθεν- κόσμου…! Όπως στις αχανείς ερήμους… όπου ο ‘αντικατοπτρισμός’ κάνει την ξηρασία να ‘κυματίζει’ απατηλά ως ‘λίμνη’…! Η αρχαία Λατινική παροιμία «Non omne quod nitet aurum est» και η ανάλογη Σαξονική «Not all that glitters is gold» έρχονται να συναντήσουν την αντίστοιχη ελληνική λαϊκή σοφία: «Ό,τι λάμπει… δεν είναι χρυσός»! Παραφράζοντας τον ανωτέρω παροιμιώδη λόγο… θα επαναδιατύπωνα επιβεβαιωτικά, πως: Ό,τι ‘χρυσίζει’ επιμόνως εμφατικά… (δηλ. δόλια, προς εξαπάτηση), ξεθωριάζει ταχέως διαψευστικά…! Μια επιβεβαίωση της, πάντα ‘αγεφύρωτης’, απόστασης μεταξύ θεωρίας…

Σταυρός: Τρομακτικό σύμβολο φρικτής θανατικής καταδίκης ως το 33 μΧ, και από τη Σταύρωση/Ανάσταση του Χριστού κι’ εντεύθεν… Ένδοξο Τρόπαιο Θεϊκής Παντοδυναμίας και Χαροποιό Σύμβολο κατατρόπωσης του θανάτου! «Σταυρός, ο Φύλαξ πάσης της Οικουμένης! Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας! Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα! Σταυρός, πιστών το στήριγμα! Σταυρός, Αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα!» (Από την υμνολογία της Εορτής) Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης φύσης, είναι ότι χρειάζεται να νοιώθει πάντα ασφαλής και προστατευμένη… μπροστά σε κάθε είδους κίνδυνο, που θα μπορούσε να απειλήσει την ψυχο/σωματική της…

Νοσταλγώντας την παιδική μας ηλικία… νοσταλγούμε την χαμένη μας αθωότητα! «Εάν μη γένησθε ως τα παιδία… ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών!…» (Ματθ. 18, 3) ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Eσείς οι ενήλικες, αν δεν γίνετε -με τον προσωπικό σας αγώνα κατά των παθών… και τη βοήθεια της Χάρης του Θεού- όπως τα παιδιά: αγαθοί, αγνοί, αθώοι, αμνησίκακοι, ακενόδοξοι, αφιλάργυροι… δε θα μπείτε στην Ουράνια Βασιλεία, όπου μόνο άκακα όντα εισέρχονται…! Κάπου στα βάθη της ‘γηρασμένης’ -κυρίως, απ’ τα πάθη- ψυχής μας, σε μια απόμερη και σκοτεινή γωνιά του ‘υπογείου’ της ύπαρξής…

Σκέψεις και Προβληματισμοί, μπροστά στ’ απελπιστικά αποκαΐδια μιας τεράστιας οικολογικής καταστροφής… που ‘καταγγέλει’ την αδιαφορία μας, κρούοντας τον ‘κώδωνα κινδύνου’ για επερχόμενη… ‘εκδίκηση’ της Φύσης!… Δεν είναι μόνο τα λογικά κτίσματα (οι άνθρωποι… όσοι, τέλος πάντων, απ’ αυτούς…) που Λατρεύουν και Δοξολογούν αιώνια την Πλαστουργική Αγαθότητα του Δημιουργού-Θεού! Μαζί μ’ αυτούς (και χωρίς αυτούς… αν χρειαζόταν!) ένας άτυπος ‘συμπαντικός συνασπισμός’ εξαίσιων πλασμάτων… μιας εξαίσιας πλάσης… [ 1 ] δοξάζει ακατάπαυστα τον εξαίσιο Πλαστουργό, χωρίς να προτρέπεται από κανέναν σε δοξαστική/ευχαριστιακή έκρηξη…! Τα ευγνώμονα όντα… ευχαριστούν δοξολογικά τον Πλαστουργό της Φυσικής…

«Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς Σε, ο Θεός, διότι Φως τα προστάγματά Σου επί της γης…» (Ησαΐας 26, 9)! ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Απ’ τα μεσάνυχτα εγείρεται η ψυχή μου για να παρασταθεί, Θεέ μου, μπροστά Σου… γιατί το Φως που οδηγεί τη ζωή μου, από τη γη στον Ουρανό, είναι οι Εντολές Σου… και μάλιστα η 1η, [ 1 ] που φανερώνει την ‘προσδοκία’ Σου από μένα…! Φαντάζει σχεδόν ‘μαζοχιστικό’ κι’ ίσως ενάντιο στην ανθρώπινη φυσιολογία… αλλ’ είναι, ψυχο/νοητικά, εκρηκτικό… και, πνευματικά, πρόδηλα Ερωτικό… να ξυπνάει κανείς από τ’ άγρια…

«Πάσα η δόξα της θυγατρός του βασιλέως έσωθεν, εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη…» (ψαλμ. 44, 14) ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Όλη η ένδοξη μεγαλειότητα της Κόρης του Παμβασιλέως των αιώνων, έχει αποκρυβεί μέσα στην υπέραγνη ψυχή Της, καθώς είναι εσώτερα επενδυμένη με χρυσοποίκιλτες θεοειδείς και θεοπρεπείς αρετές… Ο Θεάνθρωπος Κύριός μας Ιησούς Χριστός ευδόκησε… ώστε (όπως η δική Του Σταύρωση είχε, ως ‘φυσικό’ για τη Θεότητά Του επακόλουθο, την ένδοξη Ανάσταση κι’ ενσώματη Ανάληψή Του στους Ουρανούς…) και η Κοίμηση της Πανάχραντης Μητέρας Του να έχει, ως εξαίρετο προνόμιο, την επακόλουθη Μετάσταση της…

Γιατί επέλεξε ο Χριστός να Μεταμορφωθεί σε… ΦΩΣ (ενυπόστατο…) λίγο πριν από την εκούσια Σταύρωση Του…;! Ας ακούσουμε την Μάννα-Εκκλησία να μας εξηγεί το ΠΩΣ και το ΓΙΑΤΙ… Από την υμνολογία της Εορτής: «Επί του Όρους μετεμορφώθης / και ως εχώρουν οι μαθηταί Σου / την δόξαν Σου, Χριστέ ο Θεός, εθεάσαντο. / Ίνα όταν Σε είδωσι Σταυρούμενον, / το μεν Πάθος νοήσωσιν εκούσιον, / τω δε κόσμω κηρύξωσιν / ότι Συ υπάρχεις αληθώς / του Πατρός το απαύγασμα…» ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μεταμορφώθηκες στο Όρος Θαβώρ, Θεάνθρωπε Χριστέ, και οι μαθητές Σου…

«Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά…» (Φιλόσοφος Πυθαγόρας ο Σάμιος, 580-490 π.Χ.) ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους… Όταν/όπου ο πανάγαθος Θεός βούλεται κι’ ευλογεί… οι ανυπερήφανοι Χριστολάτρες βιώνουν υπέρλογα μυστήρια (οι υπερήφανοι, φυσικά, δεν παίρνουν ποτέ ‘μυρωδιά’ απ’ αυτές τις ουράνιες Ευωδίες, που μόνο οι «ταπεινοί τη καρδία» απολαμβάνουν…) από τη θαυμαστή ενέργεια της Θείας Χάριτος μέσα στην ψυχή τους! Αλλά, πόσο εύκολα μπορεί να ευτελισθούν και απολεσθούν τα ουράνια αυτά δώρα… αν, τυχόν, οι διαχειριστές τους διανοηθούν και προσπαθήσουν μια… βέβηλη ‘εκλογίκευση’ της υπέρλογης φύσης τους!…

«Σαν νά΄χαν τελειωμό ποτέ… τα πάθια κι’ οι καημοί του κόσμου!» (Από «Το μοιρολόγι της φώκιας» του κυρ-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη) Στην ‘θεολογική ανθρωπολογία’ των Αγίων Πατέρων και Μητέρων της Ορθόδοξης Ανατολής, ως ‘πάθη’ ορίζονται κι’ εννοούνται όλες οι εμφανείς ή αφανείς ‘σκοτεινές’ ψυχοπαθολογικές ενδείξεις, που καταγράφονται στα πεδία των μεμονωμένων ανθρωπίνων συμπεριφορών ή παρατηρούνται στα πεδία των συλλογικών διανθρωπίνων σχέσεων. Αντίστοιχα -μέσα στην ίδια αυτή ανθρωπολογική γνωσιολογία- ως ‘προπτωτική’ νοείται η απαθής κατάσταση όπου βρίσκονταν οι άνθρωποι (κι’ όλη η άλογη κτίση) ‘πριν-από-την-πτώση’ στον εωσφορικό εγωισμό… που τους αποσύνδεσε από τον…

Μια φράση-απόσταγμα της λαϊκής μας σοφίας, που εκφράζει με τρόπο συνοπτικό και ‘κωδικοποιημένο’ σε αλληγορία, την ποιητική προσέγγιση δύο εννοιών: της πατρίδας και της ξενητειάς! Αυτές οι φαινομενικά αντίθετες έννοιες, μολονότι εκκινούν -η πρώτη (πατρίδα) ως επίγεια αφετηρία και η δεύτερη (ξενητειά) ως επίγειος προορισμός- βαίνοντας αρχικώς παράλληλα, αρχίζουν ακολούθως να συγκλίνουν ολοένα προς άλληλες, έως ν’ ανταμώσουν και ‘ταυτιστούν’ κάπου/κάποτε στα όρια του εγκόσμιου χωροχρόνου, για ν’ ατενίσουν απ’ εκεί μαζί την μία και μόνη αληθινή πατρίδα: την Ουράνια Βασιλεία του Χριστού, πέρα… στην «αβράδιαστη μέρα» της ‘άλλης όχθης’!……