«Θεός εφάνη εν Ιορδάνη… αγιάσαι τα ύδατα!»
(Από την Υμνολογία των Θεοφανίων)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ο Θεάνθρωπος Χριστός εισήλθε στα Ιορδάνεια ύδατα… για να τα αγιάσει, αποκαθάρει κι’ εξαγνίσει…!
Από την κοινή, για όλους τους Ορθοδόξους, Κολυμβήθρα του Μυστηρίου της Βάπτισής μας… μέχρι την οικογενειακή μας ‘μπανιέρα’… και το ‘απέραντο γαλάζιο’ της θάλασσας…, οι άνθρωποι μπαίνουμε μέσα στα νερά για να λουστούμε και να καθαριστούμε. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είν’ ο ΜΟΝΟΣ άνθρωπος -και Θεός μαζί- που εισήλθε ποτέ στα ύδατα (με το πρόσχημα να βαπτισθεί σ’ αυτά, απ’ τον Άγιο Προφήτη Ιωάννη Πρόδρομο) για να τα… ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ, ΑΠΟΛΥΜΑΝΕΙ κι’ ΕΞΑΓΝΙΣΕΙ! Μα… να ‘καθάρει’ τα ύδατα;! -θα ‘ρωτήσει εύλογα κανείς- Από τι μολυσματικούς ρύπους…;! Και χρησιμοποιώντας ποιά καθαρτικά…;!
«Αδάμ τον φθαρέντα αναπλάττει ρείθροις Ιορδάνου, και δρακόντων κεφαλάς εμφωλευόντων διαθλάττει, ο Βασιλεύς των αιώνων Κύριος, ότι δεδόξασται.»
(Από την Υμνολογία των Θεοφανίων)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Ο δοξασμένος Βασιλιάς όλων των αιώνων (Ιησούς Χριστός), ανακαινίζει την διεφθαρμένη φύση του Αδάμ στα νερά του Ιορδάνη, που τα αγίασε κι’ εξάγνισε με το βάπτισμά Του, συντρίβοντας τα κεφάλια των δρακόντων (δαιμόνων) που εμφώλευαν εκεί!
Είναι βασική (εξ αποκαλύψεως Θεού προς τους Αγίους Του…) επίγνωση της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας, ότι η αρχέγονη -προ της δημιουργίας του υλικού κόσμου- Πτώση του Εωσφόρου και των Αγγέλων του (δαιμόνων), από το ύψος της αγαπητικής υποταγής κι’ αφοσίωσης στον Δημιουργό Θεό, κατακρήμνισε στην άβυσσο τους αποστάτες-προδότες της Θεϊκής Αγάπης! Έκτοτε, όλη η πλάση του Θεού (ατμόσφαιρα-στεριά-θάλασσα) γέμισε από λυσσαλέους και φρικώδεις δαίμονες… οι οποίοι, έχοντας εκπέσει ανεπιστρεπτεί απ’ την Ουράνια δόξα που απολάμβαναν κοντά στον Θεό, κι’ επειδή δεν μπορούν να εναντιωθούν σ’ Εκείνον… στρέφουν κατά των λογικών πλασμάτων Του (ανθρώπων) την λυσσώδη κακία τους, προσπαθώντας να τους εμποδίσουν ν’ ανεβούν προς τον Θεό… κι’ ενωθούν μαζί Του.
Ένα ‘παράπονο’ των Αγίων του Θεού, από εμάς τους απλούς ανθρώπους (σημειωτέον ότι, κι’ αυτοί -οι Άγιοι- πριν αγιάσουν… υπήρξαν απλοί σαν κι’ εμάς!), θα μπορούσε να είναι και τούτο: ότι… δεν ‘καταλαβαίνουμε’ όταν μας μιλούν για εκείνα (…) που οι ίδιοι ‘βλέπουν’ πνευματικά, αφού έχουν ήδη εξαγνισθεί ψυχο/σωματικά, ώστε να βιώνουν πια ‘φυσικά’ τις υπερβατικές αλήθειες! Θα μπορούσε, όμως, νά ‘ναι και μια δική μας ‘πικρία’ απ’ αυτούς (Αγίους), το γεγονός ότι: έχουν την αφελή προσδοκία από εμάς, πως μπορούμε να ‘βλέπουμε’ με τα δικά τους ‘μάτια’ και να κατανοούμε με τον δικό τους θείο φωτισμό… αλήθειες του αΰλου κι’ αοράτου κόσμου, που μας υπερβαίνουν πνευματικώς βιωματικά…!
Πολύ συχνά, οι ‘θεωμένοι’ άνθρωποι (Άγιοι όλων των εποχών), έχουν αποπειραθεί να μιλήσουν σ’ εμάς τους άπειρους κι’ αδαείς αυτών των πνευματικών εμπειριών… για τις φρικαλές δαιμονικές οντότητες των πονηρών και σκοτεινών πνευμάτων!… Οι περιγραφές των Αγίων για τις τερατώδεις μορφές των δαιμόνων (που ‘οπτικοποιούνται’ πνευματικά στα εξαγνισμένα μάτια τους, επειδή απέκτησαν -με την Θεία Χάρη- θεοειδείς αισθήσεις, και μπορούν να βλέπουν… ό,τι κρύβεται απ’ τα δικά μας, εμπαθή κι’ άναγνα αισθητήρια!) είναι απίστευτα τρομακτικές… γι’ αυτό κι’ εγείρουν σε πολλούς ανθρώπους υποψίες ‘μυθοπλασιών’… ή έστω ‘υπερβολών’ οι οποίες δήθεν δεν έχουν αντίκρυσμα αλήθειας…!
Ατυχώς, όμως, το ‘αντίκρυσμα αλήθειας’ (…) όσων μας αποκαλύπτουν οι Άγιοι, από εκείνα που οι ίδιοι προσλαμβάνουν με τις ‘θεωμένες’ αισθήσεις τους (βλέπουν… ακούν… οσμίζονται… γεύονται… ψηλαφούν…) είναι πολύ χειρότερα και φρικωδέστερα… από τις ήπιες περιγραφές τους, οι οποίες είναι ‘φιλτραρισμένες’ από διάκριση και περιορισμένες στο ελάχιστο δυνατό να ‘ειπωθεί… χωρίς να βλάψει’, γιατί σέβονται την αδυναμία μας να ακούσουμε ‘αλήθειες που σκοτώνουν’ (!), χωρίς να πάθουμε ψυχο/νοητική ζημιά! Συνεπώς, λοιπόν, αυτά που κάθε φορά μας αποκαλύπτουν από την αθέατη διάσταση της ύπαρξης, είναι κατά πολύ ‘λογοκριμένα’… προκειμένου να μην ‘χτυπήσει μπιέλα’ στο μυαλό μας!
Ό,τι βιώνεται υπό ειδικές ‘εμπειρικές προϋποθέσεις’, μόνο υπό ανάλογες ‘πνευματικές προϋποθέσεις’ μπορεί να κατανοηθεί! Kι’ όταν αυτές οι ‘προϋποθέσεις’ ελλείπουν, καμμία ρητορική δεινότητα δεν μπορεί να περιγράψει λεκτικά τα φυσικώς αθέατα… και καμμία εγκεφαλική ευφυία δεν είν’ αρκετή για ν’ αντιληφθεί τα φυσικώς ατέκμαρτα ‘αισθήματα’ που ‘αίσθονται’ οι καθαρές ψυχές των Αγίων! Ό,τι υπέρκειται των αισθητηριακών εμπειριών μας, εμπίπτει στην διάσταση των υπερ-αισθητών κι’ υπερ-κοσμίων…! Μόνον όποιος, με την Χάρη του Θεού, έχει στην καρδιά του το ΦΩΣ του Παρακλήτου… εκείνος μπορεί να ‘διοπτεύει’ και να ‘ψηλαφά’ αλήθειες… που είναι φυσικώς απροσπέλαστες!
Το γλωσσικό σύστημα των ανθρωπίνων λέξεων και εννοιών παρέχει περιορισμένη δυνατότητα μετάδοσης της εσωτερικής ‘κατάστασης’ (πείρας, γνώσης και πνευματικής ορατότητας…) ενός ανθρώπου στον άλλο. Έτσι, το (όποιο) βιούμενο μυστήριο μέσα στο ‘άγιο βήμα’ κάθε Χριστολάτριδος ψυχής, είν’ εντελώς αδύνατο να καταστεί περιγραπτό και κατανοήσιμο… από άλλον άνθρωπο, και μάλιστα άπειρο στις ουράνιες εμπειρίες της πνευματικής ζωής! Απαραίτητη προϋπόθεση μιας αμφίδρομης κατανόησης, είναι η κοινή εμπειρία, κι’ όταν/αν αυτή λείπει… η ‘συνεννόηση’ μεταξύ μας είν’ αδύνατη! Επειδή, το περιεχόμενο των εννοιών με τις οποίες εκφραζόμαστε, αντιστοιχεί στο ύψος-βάθος-πλάτος της ‘υπαρξιακής εμπειρίας’ (…) που κομίζει ο καθένας μας από την πνευματική ζωή…!
Η Αγιαστική Θεία Χάρη που κατακλύζει τα ύδατα την Ημέρα των Θεοφανίων, αλλά και κάθε φορά που επιτελείται η ιερή ακολουθία του Μεγάλου ή Μικρού [ 1 ] Αγιασμού των υδάτων, από έναν Ορθόδοξο Ιερέα [ 2 ], είναι θαυμαστά αποκαλυπτική…! Και μπορεί, βέβαια, να μην την δούμε -όπως την βλέπουν οι Άγιοί μας- ‘οπτικοποιημένη’ ως… φόβο και τρόμο των ακαθάρτων πνευμάτων, κι’ ως τροπή τους σε άτακτη φυγή… από τόπο που ραντίστηκε με Ορθοδόξο Αγιασμό! Δύο πράγματα υλικής φύσης (αλλά πνευματικής αξίας) φοβούνται και μισούν περισσότερο οι δαίμονες: Την ευωδία του θυμιάματος, που ανεβάζει στον ουρανό τις προσευχές των ψυχών… και τις σταγόνες του Αγιασμού, που κατεβάζουν στη γη την Ευλογία και Χάρη του Θεού… που κατακαίει και καταδιώκει τους δαίμονες!
Εκεί, όμως, που μπορούμε να δούμε κυριολεκτικά ‘με τα μάτια μας’ αλλά και να οσμιστούμε με την όσφρησή μας, το αποτέλεσμα της Χάρης του Ορθοδόξου Αγιασμού… είναι μέσα στο ίδιο το νερό! Αν αφήσουμε 2 δείγματα υδάτων, ένα που λάβαμε από την βρύση μας… κι’ άλλο που λάβαμε από δοχείο Αγιασμού, εκτεθειμένα αμφότερα για μια εβδομάδα στον ατμοσφαιρικό αέρα… θα επιβεβαιώσουμε το εν λόγω μέγα θαύμα: την κατάργηση του νόμου της φθοράς μέσα στον Ορθόδοξο Αγιασμό, ο οποίος παραμένει για πάντα αναλλοίωτος στον χρόνο, άσηπτος, φρέσκος κι’ ευώδης! Σε διαμετρική αντίθεση με το δείγμα του ‘αδιάβαστου’ νερού… που, στο τέλος της εβδομάδας, θα έχει υποστεί ολοκληρωτικά την (αναπόφευκτη) φθορά και σήψη… που συνεπάγεται κάθε οργανική ύλη του κόσμου τούτου!… [ 3 ]
Καλά Θεοφάνια, με ψυχο/σωματικό αγιασμό… σε όλους τους Χριστο-λάτρες!
Καλά ‘Φώτα’ (χωρίς ΦΩΣ Χριστού…) σε όλους τους λοιπούς συνανθρώπους μας.
Ένας ΚΑΚΟγηρος…
από το Άγιο Βουνό των ΚΑΛΟγήρων.
———————
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Ατυχώς, οι «κυρώσεις» που επέβαλε η Ευρώπη (ακριβέστερα: η Αμερική διά της Ευρώπης…) στην Ρωσία, λόγω Ουκρανίας, είχε αρνητικόν αντίκτυπο και στο διαδίκτυο: εξαιρετικά, ως προς το πνευματικό περιεχόμενό τους, Ιστολόγια της Ρωσικής Ορθοδοξίας αποκλείστηκαν από τις επιλογές των Ευρωπαίων! Μία από τις Ιστοσελίδες-θύματα των «κυρώσεων» αυτών είναι η interfax-religion.com που μέχρι πέρυσι φιλοξενούσε (όχι πια) πολλά αξιόλογα άρθρα, εν μέσω των οποίων και το ακόλουθο εξαιρετικό άρθρο, που παρουσίαζε τα αποτελέσματα μιας έρευνας-μελέτης που διενήργησαν Ρώσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί φυσικοί επιστήμονες, επάνω στον Ορθόδοξο Αγιασμό των υδάτων. Διαβάστε… και θαυμάστε την μεγαλειότητα της Ορθόδοξης Πίστης μας, δοξάζοντας τον ζώντα Θεό μας!
http://www.interfax-religion.
Θεοφάνεια, Aγιασμός και χημικές ιδιότητες των υδάτων, μετά τον καθαγιασμό τους…
Φυσικοί επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου Sysin της Ανθρώπινης Οικολογίας και Υγιεινής του Περιβάλλοντος, της Ρωσικής Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών (Russian Academy of Medical Sciences), ανεκάλυψαν (κι’ απέδειξαν με εργαστηριακές μετρήσεις) ότι η ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα του νερού ανεβαίνει πολλές φορές υψηλότερα κατά την ημέρα των Θεοφανείων! Όλα τα νερά, συμπεριλαμβανομένων κι’ εκείνων από το σύστημα τροφοδοσίας υδάτων, άλλαξαν δραστικά τις φυσικές ιδιότητες τους κατά την παραμονή (5/1) και την κύρια ημέρα (6/1) των Φώτων, σε σχέση με τον άλλο καιρό.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου καθημερινά εξέταζαν τις ιδιότητες και την ποιότητα του νερού από το σωλήνα του δικτύου, μετρώντας την ποσότητα των ριζών ιόντων μέσα σ’ αυτό. Από τις 4 Ιανουαρίου (προπαραμονή των Θεοφανείων) το επίπεδο των ιόντων άρχισε να ανεβαίνει, και το νερό άρχισε να «μαλακώνει». Το επίπεδο pH του νερού επίσης ανέβαινε, κάνοντάς το λιγότερο όξινο, ανέφερε η ημερήσια “Moskovsky Komsomolets”. Όπως ανέμεναν, η μέγιστη δραστηριότητα έφτασε το βράδυ της 5ης προς την 6η Ιανουαρίου (παραμονή και κύρια ημέρα των Θεοφανείων). Η υψηλή συγκέντρωση ιόντων έκανε την ηλεκτρο-αγωγιμότητα του νερού ισοδύναμη με αυτήν από τεχνητό καταλύτη (ηλεκτρικά κεκορεσμένο νερό).
Η ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα άρχισε να πέφτει μετά το ξημέρωμα της 6ης Ιανουαρίου και έφτασε στα κανονικά της επίπεδα κατά την 7η Ιανουαρίου. Η αιτία για την γρήγορη άνοδο της ηλεκτρομαγνητικής δραστηριότητας του νερού την ημέρα των Θεοφανείων ήταν: μία τεράστια συγκέντρωση ιόντων στη λιθόσφαιρα της Γης, η οποία είναι ένα αληθινό ρεζερβουάρ ηλεκτρονίων, που μεταφέρει τα περισσότερα απ’ αυτά στο νερό. Αυτά είπε ο Δρ. Anatoly Stekhin, ένας πεπειραμένος Φυσικός επιστήμονας. Επίσης, οι ερευνητές μέτρησαν το επίπεδο ποιότητας της δομής του νερού της ημέρας των Φώτων, παγώνοντας για το σκοπό αυτό νερό από τρεις πηγές: από τον αγωγό ύδρευσης, από τον ποταμό Moskva και από ένα πηγάδι της εκκλησίας.
Ακόμη και το νερό από το σύστημα υδάτινης τροφοδοσίας -το νερό της βρύσης- το οποίο συνήθως απέχει πολύ από του να είναι ιδανικό, φαινόταν αρμονικό στα μικροσκόπια όταν το παγώσαμε…, ανέφερε με θαυμασμό ο Πανεπιστημιακός Καθηγητής Δρ. Stekhin.
—————————————————
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[ 1 ] Η διαφοροποίηση του Αγιασμού σε ‘Μεγάλο’ και ‘Μικρό’ δεν αφορά στην ‘αξία’ ή ‘ποιότητα’ του Αγιασμένου ύδατος (η οποία είναι, και στις δύο περιπτώσεις, ίδια… επειδή ΙΔΙΟ είναι και το Πανάγιο Πνεύμα που διενεργεί και χαρίζει την αγιαστική Χάρη)!, αλλά στις πολλές ή λιγότερες Ευχές που λέγονται απ’ τον Ιερέα. Έτσι, ο Αγιασμός που γίνεται την Ημέρα των Θεοφανίων καλείται ‘Μέγας’, εκ των πολλών Ευχών που διαβάζει ο Ιερέας. Ενώ ο Αγιασμός που γίνεται σε άλλο χρόνο, λέγεται ‘Μικρός’, εκ των ολιγοτέρων Ευχών.
[ 2 ] Οικείο μας πρόσωπο, που βρέθηκε πέρυσι για λίγες ημέρες σε ένα μικρό ελληνικό χωριό της Καλαβρίας (Κάτω Ιταλία), μας ‘μετέφερε’ ένα εντυπωσιακό γεγονός που έζησε εκεί, ως αυτόπτης κι’ αυτήκοος μάρτυρας. Μετά την τέλεση της Ορθόδοξης ακολουθίας του Αγιασμού, από τον Ορθόδοξο Ιερέα μιας μικρής ενορίας 30 περίπου Ορθοδόξων ενοριτών (εν μέσω ενός ευρύτερου χωριού 300 Ρωμαιοκαθολικών κατοίκων), πλησίασαν μεμονωμένα τον Ορθόδοξο Ιερέα πολλοί εκ των Ρωμαιοκαθολικών πιστών και του ζήτησαν ταπεινά να τους δώσει λίγον από τον Ορθόδοξο Αγιασμό, που παραμένει πάντα φρέσκος κι’ ευώδης, ενώ ο δικός τους Παπικός «αγιασμός» λίγες μέρες μετά την τέλεσή του πρασινίζει και αποφέρει δυσωδία σήψης και φθοράς…
[ 3 ] Ακόμα θυμάμαι με ενάργεια την γεμάτη δροσερή φρεσκάδα κι’ ευωδία, γουλιά Αγιασμού… από τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού μας, που ήπια -για να μην τον πετάξω- τακτοποιώντας το κελλί του Γέροντα Ματθαίου, μόλις είχε φύγει (1985) για τον Ουρανό! Το φιαλίδιο έγραφε απ’ έξω: Αγιασμός από τον Πανάγιο Τάφο, Πάσχα 1950. Ύστερα από 35 χρόνια… ο Αγιασμός μοσχοβολούσε φρεσκαδούρα γάργαρου νερού, σαν αυτό που κυλάει από την κορυφή του Άθω προς τα μοναστήρια, όταν λειώσουν τα χιόνια του Χειμώνα…
Πηγή εικόνας: Σαν σήμερα.gr
